Η Ελληνική απάντηση στους Επιγόνους του Fallmerayer

‘’ Ύβριν χρή σβεννύναι μάλλον ή πυρκαΐην ’’
Ηράκλειτος ο Εφέσιος

Γενιά μας λοιπόν η ελευθερία, γη μας οι νεκροί, ο λόγος, το φως, η ομορφιά, η καλοσύνη, αλλά και οι καρδιές των άλλων ανθρώπων. Ξυστά περνάς καλέ μου από την καρδιά μου, θα πει η Ιφιγένεια όταν αναγνωρίζεται με τον αδερφό της. Ο καθένας, ξένος ή οικείος, αδερφός μας και πάνυ ακριβές. Τα ονόματα μας πολλά, αρχαίοι Έλληνες, Δωριείς, Πελασγοί, Αχαιοί, Έλληνες, Ίωνες, Κρήτες, Μακεδόνες, Θράκες, Γραικοί, Ρωμηοί, Βυζαντινοί και πάλι Έλληνες, μα πιο συμπυκνωτικό απ’ όλα, ο Κανένας του Οδυσσέα για να χωρούν μέσα σε αυτό όλα τα ονόματα και όλοι οι άνθρωποι του κόσμου. Τόπος μας εδώ και παντού για να τους συναντάμε όλους, να τους τιμούμε όλους, για να χαρίζουμε τις καρδιές μας σε όλους. Η κατοικία μας παντού και πουθενά, όπως θα πει ο Ορέστης στην αδερφή του Ιφιγένεια, έως ότου όλα γίνουν ένα. Για τούτη την άγνωστη και φωτεινή Ελλάδα του τρόπου μας πάσχουμε για να είναι αυτή μάρτυρας και δώρο, φως και ομορφιά του κόσμου και των ανθρώπων.

(Ανώνυμος)

Ανοικτή απαντητική επιστολή προς τον κ. Michael Klonovsky, συγγραφέα του άρθρου:
‘’2000 Jahre Niedergang [2000 Χρόνια Παρακμής], δημοσιευμένο στο γερμανικό περιοδικό FOCUS (Focus.de, 22.02.2010)

Η ελληνική απάντηση στους σύγχρονους επιγόνους του Φαλμεράϋερ

Ο κ. Michael Klonovsky σε πρόσφατο άρθρο του στο γερμανικό περιοδικό Focus, μεταξύ άλλων γράφει: «…… Οι Έλληνες (Griechen) ανακάλυψαν τη δημοκρατία, την τραγωδία, τη φιλοσοφία, τους ολυμπιακούς αγώνες, το συμπόσιο και τα γραπτά φωνήεντα, ένας λόγος παραπάνω για να έχουν οι απόγονοί τους πλέον το δικαίωμα να πληρώνουν τα χρέη τους σε ευρώ…..Αλλά ποιοι είναι τέλος πάντων οι απόγονοί τους; ‘’Ούτε μια σταγόνα από το αίμα των παλιών ηρώων δεν ρέει χωρίς ανάμειξη στις φλέβες των σημερινών Νεοελλήνων’’, συμπέρανε το 1830 ο ασιανολόγος Jakob Philipp Fallmerayer και κατέκρινε τους σύγχρονους φιλέλληνες: ‘’Η επαινετική συμπόνια σας πάει χαμένη σε ένα εκφυλισμένο γένος, στους απογόνους εκείνων των σλάβων βαρβάρων/παλιανθρώπων (Unhold), που κατέπεσαν τον 5ο και 6ο αιώνα στην βυζαντινή αυτοκρατορία και ξερίζωσαν την ελληνική εθνότητα (Hellenische Nationalitat) από τον κορμό ως την ρίζα’’. Επίσης στην εποχή του Fallmerayer δεν είχαν ξεκινήσει οι μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών από τους Τούρκους…. Πράγματι οι σημερινοί Έλληνες δεν πρέπει να έχουν καμιά πλέον συγγένεια με εκείνους που κατοικούσαν στην χώρα στην αρχαιότητα και δημιούργησαν αυτόν τον καταπληκτικό πολιτισμό…..Οι σύγχρονοι Έλληνες αποδεικνύουν οπωσδήποτε την ανομοιότητά τους με τους προγόνους τους σε σχεδόν καθημερινή βάση. Η χώρα (land) που γέννησε τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, τον Μύρωνα και τον Φειδία, τον Πίνδαρο και τον Σοφοκλή, τον Πυθαγόρα και τον Θουκυδίδη δεν διαθέτει σήμερα κανένα σημαντικό ποιητή, συνθέτη, καλλιτέχνη των εικαστικών τεχνών ή φιλόσοφο. Επίσης κανένα διεθνή σταρ σε οποιοδήποτε άλλο είδος (η Κάλλας ήταν η τελευταία και η μοναδική). Από την εποχή του El Greco η Ελλάς (Hellas) δεν έχει παρουσιάσει κανένα διεθνούς φήμης ζωγράφο. Σχεδόν ποτέ δεν συζητείται στην Ευρώπη κάποιο φιλμ από την Ελλάδα. Οι σημαντικότεροι ποιητές της σύγχρονης εποχής είναι εκείνοι οι στατιστικολόγοι που κατάφεραν να παραπλανήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι ο κρατικός προϋπολογισμός είναι υγιής και πως η διαθέσιμη αγροτική επιφάνεια της χώρας υπερβαίνει την συνολική της γεωγραφική επιφάνεια…..Για κάθε είδους ξυνίλα είναι επίσης κατάλληλο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, το κρασί από την Ελλάδα……Το να γεννηθεί κανείς Έλληνας είναι ‘’ευγενής κατάρα’’ έγραψε η ηθοποιός και για πολλά χρόνια υπουργός πολιτισμού της Ελλάδος Μελίνα Μερκούρη στην αυτοβιογραφία της…..’’Για καταπληκτικά πολλούς ανθρώπους αυτό σημαίνει προφανώς, ότι προσωπικά ο ίδιος έκτισε την Ακρόπολη, ίδρυσε τους Δελφούς, ανακάλυψε το θέατρο και εφηύρε την έννοια της δημοκρατίας’’…..Όχι κανείς άνθρωπος δεν το πιστεύει πια αυτό….».
Εμείς μολονότι πιστεύουμε ότι άλλοι ικανότεροι από εμάς θα απαντήσουν πειστικότερα στους ισχυρισμούς του κ. M. Klonovsky και όσων τον ακολουθούν, όμως δεν μπορούμε να μην επιχειρήσουμε μια διεξοδική απάντηση αφού ο κ. Klonovsky και όσοι άλλοι συμφωνούν με αυτόν, λένε σε κάθε Έλληνα σήμερα, ότι είναι ιστορικά ανύπαρκτος και ότι κατ’ ουσίαν κακώς βρίσκεται ή διαχειρίζεται αυτόν τον τόπο των αρχαίων Ελλήνων. Ο κ. Klonovsky εμμέσως πλην σαφώς κηρύσσει και θέτει όλους τους Έλληνες υπό διωγμόν. Δεν μπορούμε λοιπόν να μην υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και την ιστορία μας πριν η συκοφαντία και ο διωγμός μετατραπεί από λεκτική σε πρακτική.

Αγαπητέ μου φίλε,
Λυπούμαι πάρα πολύ για τη μεγάλη σας άγνοια περί των ελληνικών πραγμάτων σε πολλά επίπεδα.
Δυστυχώς προσπαθώντας να πείτε αλήθεια λέτε, άθελά σας πιστεύω, τα μεγαλύτερα ψέματα και ίσως πολλοί συμπατριώτες σας με μεγαλύτερη πείρα και γνώση ιστορίας και φιλοσοφίας από εσάς θα μπορούσαν να σας αποδείξουν πόσο λίγη σοφία διαθέτετε, όσον αφορά στην ιστορία και τον πολιτισμό των Ελλήνων.
Επειδή τιμώ το γερμανικό λαό, ο οποίος έχει προσφέρει τα μέγιστα στις επιστήμες και τις τέχνες αλλά και στην εμβάθυνση της γνώσης των ελληνικών πραγμάτων είτε στην αρχαία εποχή είτε μετά στην κακώς λεγόμενη βυζαντινή, πλην όμως σαφώς ελληνική, παρόλα τα ιστορικά του λάθη που στοίχησαν ακριβά στον ίδιο και στην Ευρώπη, αλλά που ως λαός διαθέτει πράγματι μεγάλες αρετές, σας γράφω λίγα από τα πολλά που θα μπορούσαν να γραφούν ως απάντηση στο πρόσφατο δημοσίευμά σας περί των Ελλήνων και περί της Ελλάδος.
Αλήθεια, εάν δεν μας θεωρείτε Έλληνες τότε πείτε μας ειλικρινώς τι μας θεωρείτε, Σλάβους, Βουλγάρους, Τούρκους, Εβραίους, Ούνους, Γότθους, ή τι άλλο; Αφού εκφράζεστε με τόση βεβαιότητα σίγουρα θα γνωρίζετε τι είμαστε, αφού δεν είμαστε Έλληνες. Όμως αποφεύγετε να μας ονομάσετε με κάποιο όνομα ή καλύτερα μάς ονομάζετε ο «κανένας». Άρα η επιστήμη σας είναι ψευδής και αντιεπιστημονική. Φοβάστε να μας ονομάσετε διότι μόλις το πράξετε αμέσως θα βρεθείτε να ψεύδεσθε. Η ίδια η ιστορία θα σας διαψεύσει. Έτσι κρύβεστε από την Ιστορία και από τα γεγονότα. Εξ’ άλλου με το να μας ονομάζετε κατ’ ουσίαν ο «κανένας», επαληθεύετε την αρχαία μας καταγωγή, αφού ο Οδυσσέας, ο αρχαίος μας εθνάρχης, όταν ερωτήθη από τον Κύκλωπα «ποιος είναι;» του απάντησε ο «κανένας».
Αλλά ακόμη αισθάνομαι ότι μας κατηγορείτε ή καλύτερα, μας χωρίζετε από τον εαυτό μας επειδή διαρκώς δίδουμε στους άλλους ό,τι έχουμε, το σώμα μας, το πνεύμα μας, την καρδιά μας και την ψυχή μας, δεν κρατούμε τίποτα για εμάς. Αυτή είναι η φύση μας. Δεν ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους σε Τούρκους, Έλληνες, Εβραίους, Σλάβους, Ευρωπαίους, Ασιάτες ή ό,τι άλλο. Τους θεωρούμε όλους ένα. Τους αναγνωρίζουμε όλους ως όντα πολύτιμα. Θέλουμε όλους να τους συναντήσουμε, όλους να τους γνωρίσουμε, όλους να τους ενώσουμε κατά την προτροπή του αρχαίου δασκάλου μας Ηρακλείτου που μας προτρέπει: «Να ομολογείτε ότι εν εστί το παν». Έτσι θα συντρέχουμε τους Εβραίους σώζοντάς τους από το τρίτο Ράιχ, αλλά και θα συμπονάμε τους Τούρκους ή τους Σλάβους, τους Άραβες και όποιον άλλο λαό και θα συνδράμουμε στις δοκιμασίες των, ασχέτως των όποιων διαφορών μας.
Θέλουμε να ενώσουμε τους ανθρώπους και όχι να τους χωρίσουμε όπως θα πει ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Ο δικός μας πόλεμος και η δική μας αγωνία είναι να λειτουργήσει η δημοκρατία, η ανθρωπιά και το φιλότιμο, πραγματικά και αληθινά. Δεν κρατάμε για τον εαυτό μας τίποτε, όπως θα σας δείξουμε και με όσα ακολουθούν στο κείμενο αυτό. Θεωρούμε το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο και κάθε ανθρώπινο πλάσμα μυστήριο μέγα όπως θα μας δείχνει πάντα ο Αριστοτέλης λέγοντας: «αεί απορούμενον και αεί ζητούμενον τί εστί το όν». Δεν χωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς ή κακούς, μαύρους ή λευκούς, Έλληνες ή μη. Τους θεωρούμε όλους συγγενείς μας, φίλους μας, σώμα μας ακόμη και όταν πολλές φορές άλλοι άνθρωποι και άλλοι λαοί μας βασάνισαν, μας αδίκησαν, μας μίσησαν. Αυτή είναι η φύση μας. Αυτή είναι η ομορφιά μας, αυτή είναι η πίστη μας.
Ξέρετε ακόμη, γιατί ο Οδυσσέας απάντησε στον Κύκλωπα ότι είναι ο «κανένας»; Διότι πριν όλοι οι άνθρωποι συναντηθούν και γίνουν πραγματικά ένα, πραγματικά φιλιώσουν, πραγματικά απαλλαχθούν από τον στείρο και νεκρό εαυτό τους, πράγματι δεν έχουν όνομα, είναι ο «κανένας», πραγματικά είναι ανύπαρκτοι, όποιο όνομα και να επιλέξουν για τους εαυτούς των. Γινόμαστε πραγματικά κάτι, αποκτούμε όνομα όταν πραγματικά συναντήσουμε εν αγάπη και εν αληθεία τους άλλους ανθρώπους, τους συμπολίτες μας. Γινόμαστε κάτι όταν πραγματικά αποκτήσουμε αρετή και φιλία για όλους και παύσουμε να λειτουργούμε ως αδίστακτοι έμποροι των ανθρώπων και των εθνών. Για τον Κύκλωπα που κατατρώγει τον άνθρωπο ο Οδυσσέας θα του πει ότι είναι ο «κανένας» δείχνοντας στο μονόφθαλμο τέρας ότι δεν μπορεί να μάθει το όνομά του, αφού αδικεί τον άνθρωπο. Αδυνατεί ο Κύκλωπας, το μονόφθαλμο τέρας που καταπίνει την πόλη και τον άνθρωπο να φθάσει να ακούσει, να κατανοήσει το όνομα. Το όνομα σημαίνει κοινωνία ανθρώπων, σημαίνει συμπόνια, ελευθερία, σεβασμό του άλλου. Δεν μπορείς να ακούσεις το όνομα όταν βιάζεις, διώκεις, σπέρνεις το φόβο, αφανίζεις τα όντα και τα εκδιώκεις από το είναι, αφού το όνομα είναι η περιοχή του είναι και της πόλης. Όποιος δεν τιμά τους άλλους είναι καταδικασμένος στην ανωνυμία και όποιος τιμά τους άλλους, τους ξένους, θυσιάζει ακόμη και το όνομά του για να τους σώσει.
Θα επιχειρήσω λοιπόν να σας βοηθήσω να μάθετε κάτι από το όνομά μας ή ακόμη καλύτερα κάτι από τα ονόματά μας, τιμώντας σας ως ευρωπαίο συμπολίτη μας, αφού και η Ευρώπη κόρη Ελληνίς και θεϊκή είναι.
Πρώτα πρώτα, αγνοείτε την ελληνική γλώσσα αλλά και την ουσία του ελληνικού πολιτισμού στη διαχρονική του εξέλιξη. Διότι αν τη γνωρίζατε, θα βλέπατε ότι ο λαός μας, δηλαδή ο διαχρονικός ελληνικός λαός, από την Κάτω Ιταλία μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα και τον Πόντο, από τη Μικρά Ασία, την Κύπρο, την Κρήτη μέχρι την Αλβανία και το Δούναβη, μιλούσε γλώσσες και διαλέκτους ελληνικές που σώζονται μέχρι σήμερα και έχουν άμεση σχέση και ταυτότητα με τη γλώσσα των Ελλήνων την εποχή του Ομήρου αλλά και πριν και μετά.
Πέραν της γλώσσας την οποία μιλούμε αδιαλείπτως την ίδια εδώ και αρκετές χιλιετηρίδες, αγνοείτε και την ψυχή μας και την καρδιά μας. Αγνοείτε τα συναισθήματά μας και γνωρίζετε μόνον – παραδέχομαι – τα ελαττώματά μας, τα οποία δυστυχώς -και θα συμφωνούσα μαζί σας στις διαπιστώσεις σας- είναι τραγικά και σήμερα και πάντα. Αυτό εξάλλου, αποδεικνύει με τραγικό επίσης τρόπο την ιστορική συνέχεια του λαού μας. Αγνοείτε ότι ούτε οι αρχαίοι Έλληνες ήσαν τέλειοι, όπως εσείς φαντάζεσθε. Διότι μετά την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, η Δύση δημιούργησε και λάτρεψε ένα είδωλο της αρχαίας Ελλάδας. Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλύτερα από εσάς τον εαυτό μας. Γνωρίζουμε το μεγαλείο αλλά και τις αδυναμίες του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Ακόμη, εσείς αγνοείτε ότι οι άριστοι των αρχαίων Ελλήνων που άνοιξαν νέους δρόμους στη γνωσιολογία, την οντολογία, την πολιτειολογία, τη θεολογία, συχνά εκδιώχθηκαν από τους συμπολίτες τους. Σας θυμίζω πέραν του Σωκράτη, τον Ηράκλειτο, ως ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Αγνοείτε ακόμη, ότι αυτοί οι άριστοι των Ελλήνων, μόρφωσαν τους λαούς της Ανατολής και της Μεσογείου (ελληνιστικοί χρόνοι), έπλασαν πολιτιστικά και πνευματικά την Ρώμη (ρωμαϊκοί χρόνοι), ενώ αργότερα ως Χριστιανοί, δημιούργησαν το θαύμα της ορθόδοξης θεολογίας, το οποίο δυστυχώς η Δύση αγνόησε και ονόμασε τους Χριστιανούς της Ανατολής «αιρετικούς Γραικούς» προκαλώντας το σχίσμα των εκκλησιών μέσω της απρόσωπης ουσιολογικής θεοκρατίας του φιλιόκβε (filioque) και αργότερα του παπικού αλάθητου που τόσο ταλαιπώρησαν τον κόσμο της δυτικής Ευρώπης και τον ταλαιπωρούν ακόμη, θέτοντας σε αντιπαράθεση επιστήμη, φιλοσοφία, θεολογία. Ταυτόχρονα, αυτή η φτωχή θεολογική γνώση της Δύσης που αγνόησε την σοφία της Ανατολής, οδήγησε σε μύρια λάθη, όπως τη φεουδαρχική, ρατσιστική, φυλετική, ηθικιστική, εθνικιστική και δυϊστική αντίληψη περί του ανθρώπου, αφού πρώτα εξόρισε γνωσιολογικά, υπαρξιακά και οντολογικά τον Θεό πέραν της φύσης και πέραν της ιστορίας. Έτσι, δημιουργήθηκε ο Χριστιανικού τύπου αθεϊσμός, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Werner Heisenberg.
Όπως μάλιστα έδειξαν έξοχοι δυτικοευρωπαϊκοί στοχαστές, τόσο ο άσπλαχνος καπιταλισμός (Max Weber) όσο και ο αδίστακτος και απανθρωποποιημένος σοσιαλισμός (Bertrand Russell) αλλά και ο φασιστικός ρατσισμός, όλα αυτά συνδέονται άμεσα με το φτωχό και ελλιπές θεολογικό υπόβαθρο του δυτικού κόσμου, που δημιούργησε την εξουσιαστική και χρησιμοθηρική – ωφελιμιστική θεολογία και γνωσιολογία. Είναι πλέον μαθηματικό θεώρημα η προκαθορισμένη από την δυτική θεολογία εξέλιξη του δυτικού ανθρώπου και του δυτικού πολιτισμού σε κάθε διαφορετική εποχή των. Έτσι, αυτή η δυτική θεολογική και φιλοσοφική διαστροφή και υποκειμενοκρατία δημιούργησε τα Άουσβιτς, τα Γκουλάγκ και πολλά άλλα στραβά που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Δεν γνωρίζω δε, εάν η τεχνολογική πρόοδος του δυτικού ανθρώπου μπορεί να εξισορροπήσει όλα τα δεινά που έχουν συσσωρευθεί στην πλάτη της ανθρωπότητας, χωρίς βεβαίως να ευθύνεται ούτε η τεχνολογία ούτε η επιστήμη γι’ αυτό. Στην ορθόδοξη Ανατολή, που η δύση ονόμασε περιφρονητικά αιρετική και γραικική είχαμε αμαρτωλούς ανθρώπους, όχι όμως τέτοιου είδους διαστροφές, με τόσο φοβερές συνέπειες για τον άνθρωπο και την φύση.
Διάβασα με προσοχή όσα γράφετε εναντίον της σύγχρονης Ελλάδος και διαπίστωσα ότι και η δική σας σκέψη δεν είναι κάτι άλλο από την ανανεωμένη εκδοχή αυτών των στοιχείων που ανέφερα πριν, δηλαδή διακατέχεστε από έναν στείρο ουσιοκρατικό μονοφυσιτισμό και ηθικισμό κι ένα ψυχρό και αντιανθρώπινο ρατσισμό. Διακατέχεστε από έναν άσοφο δυϊσμό καλού-κακού που δεν σας αφήνει να βρείτε ή να δείτε τίποτε καλό σε εμάς τους νεοέλληνες ή και σε πολλούς άλλους λαούς ίσως. Ακόμη, διακατέχεστε από ένα κρυφό μίσος προς εμάς, τους οποίους δεν βρίσκετε όνομα να μας ονομάσετε, ή μάλλον μας υβρίζετε υιοθετώντας την γνωστή γραμμή του J. P. Fallmerayer, ότι δεν είμεθα άλλο από ένα εκφυλισμένο γένος Σλάβων βαρβάρων και άλλων παλιανθρώπων (unhold). Δηλαδή, για εσάς υπάρχουν μόνο γένη και όχι άτομα. Αγνοείτε ότι τα γένη και οι φυλές περιέχουν και φωτισμένα ή ενάρετα άτομα και το αντίθετο. Καταλαβαίνετε ελπίζω, πόσο αντεπιστημονική και προκρούστεια είναι η σκέψη σας.
Επειδή έχετε υιοθετήσει ένα είδωλο της αρχαίας Ελλάδας και με βάση αυτό προσπαθείτε να μας συγκρίνετε έτσι ώστε να βλέπετε παραμορφωμένη την ιστορία του λαού μας, θα σας θυμίσω ότι οι Αθηναίοι που εσείς αναγνωρίζετε ως γνήσιους Έλληνες θα δώσουν το κώνειο στο Σωκράτη και εν γένει οι Έλληνες θα αντιμάχονται ο ένας τον άλλον τόσο στην αρχαία εποχή όσο και μετά και μέχρι σήμερα και θα ζήσουν με διχόνοια και εμφύλιο σπαραγμό έως θανάτου πολλές φορές, ή θα ζημιώνουν το δημόσιο συμφέρον.
Επομένως με τις αρνητικές διαπιστώσεις σας ο ίδιος αποδεικνύετε ότι είμαστε ο ίδιος λαός από την αρχαία εποχή με τα ίδια ελαττώματα αλλά και χαρίσματα που εσείς αποκρύπτετε και αρνείσθε.
Θυμηθείτε την Αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, αλλά και την νεότερη εποχή όπου συναντούμε τα ίδια τραγικά ελαττώματα των Ελλήνων που ίσως εσείς τα γνωρίζετε πολύ καλά, αφού μας κατηγορείτε διεθνώς. Βέβαια, δεν νομίζω ότι δήθεν γνωρίζετε κάποιον άγιο λαό στην παγκόσμια ιστορία. Για εμάς υπάρχουν μόνον άγιοι άνθρωποι, είτε Έλληνες, είτε Γερμανοί, είτε Τούρκοι, είτε…, είτε…, αλλά όχι άγιοι λαοί ή άγιες αυτοκρατορίες, όπως αλαζονικά έχουν διακηρύξει κάτι τέτοιο πολλοί λαοί για τον εαυτό των.
Μας λέτε, ότι δεν υπάρχουμε σήμερα εμείς ως Έλληνες, δεν είμαστε τίποτε, δεν έχουμε όνομα, δεν μας αναγνωρίζετε ως ιστορικό λαό αλλά ως ένα ανώνυμο πλήθος, χωρίς κανένα παρελθόν και χωρίς ουδεμία σχέση με την Ελλάδα και τους Έλληνες της ιστορίας. Δυστυχώς, θυμίζετε προηγούμενες τραγικές στιγμές της ιστορίας, οπότε εκδιώχθηκαν μαζικά και σφαγιάστηκαν ολόκληροι λαοί μέσα από τέτοιου είδους ιδεολογική κατασυκοφάντηση και κατάταξή των σε κατώτερο είδος ανθρώπων. Γι’ αυτά, θα πρέπει να είστε πιο σώφρων, όταν αποφασίζετε να αποφανθείτε για ένα ολόκληρο λαό, ασχέτως εάν τον εκτιμάτε ή όχι.
Και εάν το Γ΄ Ράιχ εξαφάνισε εκατομμύρια ανθρώπων Εβραίων, Σλάβων, Τσιγγάνων ή άλλων, ή εάν η Τουρκία των Νεοτούρκων, ακολουθώντας συμβουλές κάποιων δικών σας στις αρχές του 20ου αιώνα (μελετήστε λίγο νεότερη ιστορία του Ανατολικού Ζητήματος), εξαφάνισε από το προσκήνιο της ιστορίας λαούς αυτόχθονες επί χιλιετηρίδες, όπως οι Αρμένιοι, ή οι Έλληνες του Πόντου και της Ιωνίας, της Κωνσταντινούπολης, της Κύπρου, να γνωρίζετε ότι οι Έλληνες τόσο στην αρχαία εποχή όσο και στην βυζαντινή περίοδο και έπειτα, όχι μόνον δεν εξαφάνισαν λαούς, αλλά αντίθετα βοήθησαν τους άλλους λαούς να εκπολιτιστούν και να αναπτύξουν τις δικές των γλώσσες και τα δικά των γράμματα. Τρανταχτά παραδείγματα οι Σλάβοι, οι Ρώσοι, οι Βούλγαροι και πολλοί άλλοι, στους οποίους χαρίσαμε ό,τι πιο όμορφο είχαμε, χωρίς να τους αναγκάσουμε να χάσουν τη δική τους ταυτότητα. Αυτό δείχνει τη διαρκή πνευματική ενότητα της ιστορίας μας και των ιστορικών μας δικαίων, από την εποχή του Μ. Αλέξανδρου μέχρι σήμερα, δηλαδή, το πνεύμα του να δίνεις και όχι να παίρνεις.
Ποτέ δεν πήγαμε σε άλλους τόπους να βιάσουμε άλλους λαούς, πάντα αγωνιζόμαστε στον τόπο μας είτε πράττοντας το καλό είτε αμαρτάνοντας ως προς αυτό και ποτέ τα πάθη μας, τα ελαττώματά μας, τις αμαρτίες μας δεν τις ονομάσαμε αρετή μας. Ποτέ δεν διεκδικήσαμε και δεν υφαρπάξαμε την περιουσία, υλική ή πνευματική άλλων λαών. Πάντα δημιουργούσαμε τα δικά μας και πάντα δίναμε. Και αυτό πράττουμε σήμερα και αυτό θα πράττουμε και στο μέλλον. Διότι ως Έλληνες, επιδιώκουμε να έρθει ειρήνη στους λαούς και στους ανθρώπους και όχι διχόνοια και πόλεμος, μολονότι εμείς ανά τους αιώνες υποκείμεθα σε εισβολές, καταδυναστεύσεις, υποδουλώσεις και ξένες κυριαρχίες.
Γι’ αυτό όλοι οι λαοί στη γειτονιά μας ή πιο μακριά, μας τιμούν και μας αναγνωρίζουν ως Έλληνες. Οι Άραβες, οι Τούρκοι, οι Σλάβοι, οι Ρώσοι, οι Ινδοί, οι Κινέζοι αλλά και λαοί της Δύσης, όπως οι Ισπανοί, Ιταλοί, Γάλλοι, Αμερικάνοι και πολλοί άλλοι και κανένας δικός τους δημοσιογράφος, ιστορικός ή διανοούμενος δεν αποφάνθηκε όπως εσείς, ότι δεν υπάρχουμε και δεν είμαστε ο εαυτός μας. Είναι δε προς τιμήν μεγάλων διπλωματών Αμερικανών, Εβραίων, Γάλλων και άλλων, ότι σε δύσκολες στιγμές συνέτρεξαν και συμπαραστάθηκαν στον λαό μας, αναγνωρίζοντάς τον ως τον ελληνικό λαό. Πάντα με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη μελετώ τα γραπτά ενός Hans Morgenthau, ενός George Horton και τόσων άλλων που συμπόνεσαν τον λαό μας σε δύσκολες στιγμές του. Κανείς από αυτούς ή κανείς άλλος δεν μας αμφισβήτησε όπως κάνετε εσείς.
Όσοι μάλιστα μεγαλώσαμε σε χωριά της Ελλάδος και πολύ αργότερα γνωρίσαμε το σύγχρονο δυτικό πολιτισμό, εμείς ξέρουμε, ότι ολόκληρη η ζωή μας, από τα φαγητά μας, τα παραμύθια μας, τις γιορτές μας, μέχρι τον τρόπο να βλέπουμε τη φύση και τους ανθρώπους, τον τρόπο να τιμούμε τον ξένο, τον τρόπο να αγαπάμε την αλήθεια, τον τρόπο να πεθαίνουμε για το δίκαιο, τον τρόπο να τιμούμε τους φίλους και να έχουμε έλεος, συμπάθεια και να δίνουμε τη συγγνώμη μας στους εχθρούς μας, ο τρόπος να αγαπάμε τον άνθρωπο και το Θεό, ο τρόπος να ονειρευόμαστε για τη ζωή και την ομορφιά, ο τρόπος να μην ξεχνάμε τους νεκρούς μας, ο τρόπος να τιμούμε τον κάθε άνθρωπο, Έλληνα ή μη, συγγενή ή ξένο, ως πρόσωπο μοναδικό κι ανεπανάληπτο στην ιστορία του σύμπαντος, ο τρόπος του να χορεύουμε και να τραγουδάμε, ο τρόπος να ψάλλουμε και να υμνούμε την ομορφιά του κόσμου, της ζωής και του Θεού και γενικότερα, ο τρόπος να θαυμάζουμε και να σεβόμαστε το Μυστήριο του Είναι, να σεβόμαστε και να χαιρόμαστε με και για κάθε λαό επάνω στη γη, να νιώθουμε κάθε λαό κομμάτι του εαυτού μας και όχι εχθρό ή αντίπαλο, ο τρόπος να χαρίζουμε την ψυχή μας και τον εαυτό μας στους άλλους ανθρώπους και λαούς και ο τρόπος να τιμούμε και να σεβόμαστε καθετί όμορφο, καλό και αληθινό, είτε δικό μας είτε ξένο, αυτός ο τρόπος μας είναι ο ίδιος εδώ και χιλιετηρίδες.
Αυτός ο τρόπος μάς κάνει να μπορούμε να δίνουμε το αίμα μας και τη σάρκα μας, τα οποία δεν λυπηθήκαμε ποτέ, προκειμένου να υπερασπιστούμε την ελευθερία και τη δικαιοσύνη όλης της ανθρωπότητας. Ο τρόπος μας αυτός είναι ο ίδιος τρόπος του Αχιλλέα και του Οδυσσέα, του Λεωνίδα, ο ίδιος τρόπος του Ευριπίδη, του Αισχύλου, του Σωκράτη, για να αναφέρω λίγους από τους πολλούς, είναι ο ίδιος τρόπος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου που πέθανε στα τείχη της Κωνσταντινούπολης υπερασπιζόμενος ολόκληρη την Ευρώπη από την ασιατική βαρβαρότητα και λαίλαπα, η οποία θα είχε καταστρέψει και αλώσει πολιτιστικά την Ευρώπη, εάν οι Έλληνες του Βυζαντίου – γνωστοί σε εμάς ως Έλληνες Ρωμηοί και Ρωμαίοι πολίτες – εδώ και περισσότερο από χίλια χρόνια δεν πολεμούσαν διαρκώς αμυνόμενοι και δεν προστάτευαν εσάς, τους δυτικούς Ευρωπαίους συμπολίτες μας από αυτή την συχνά ανελέητη ασιατική βαρβαρότητα.
Ακόμη, είναι ο ίδιος τρόπος των ηρώων που δημιούργησαν το μεγάλο έπος του 1821 και οδήγησαν όχι μόνο τους Έλληνες αλλά κι όλους τους λαούς της Βαλκανικής στην ελευθερία των από τον οθωμανικό ζυγό και την οθωμανική υποδούλωση, αλλά και ο ίδιος τρόπος των ηρώων που δημιούργησαν το έπος του 1940 απέναντι στην φασιστική εισβολή της Ιταλίας και της Γερμανίας του Γ’ Ράιχ. Εν γένει, χωρίς το προγεφύρωμα των Ελλήνων από την εποχή ακόμη των περσικών πολέμων μέχρι πρόσφατα, η Ευρώπη ίσως θα είχε άλλη μοίρα και άλλη ιστορία. Αυτή η προσφορά μας δεν έχει προσεχθεί και δεν έχει αξιολογηθεί σχεδόν καθόλου από τους δυτικούς ιστορικούς, το ότι δηλαδή οι Έλληνες δημιούργησαν τις προϋποθέσεις όχι μόνο πνευματικά αλλά και πολιτικά, στρατιωτικά και γεωπολιτικά για να εμφανιστεί και να παραχθεί όλος ο δυτικός κόσμος με την σημερινή του μορφή. Ακόμη, δεν έχετε προσέξει ότι ο πόλεμος των Ελλήνων εναντίον του βαρβαρισμού απ’ όπου και εάν αυτός έρχεται, ανατολικά ή δυτικά, δεν είναι πόλεμος εναντίον του ανθρώπου και δεν είναι άλλο από την εξωτερική εκδήλωση του αόρατου και πνευματικού πολέμου εναντίον της αλογίας του πνευματικού σκοταδισμού και υπέρ του έλλογου, του ωραίου, του καλού και του δικαίου στην καθολική τους διάσταση και όχι στην υποκειμενική των εκδοχή. Είναι πόλεμος δηλαδή, υπέρ του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας και ό,τι άλλο.
Έτσι, αυτός ο τρόπος των Ελλήνων και Ρωμιών είναι που σας βοήθησε να περάσετε στην Αναγέννηση και το Διαφωτισμό σας και να δημιουργήσετε τη δική σας περίοδο της Δημοκρατίας, αφού δανειστήκατε τα πάντα από τα κείμενα που εμείς φυλάξαμε ως ιερό κειμήλιο στις βιβλιοθήκες μας και στα μοναστήρια μας και επί χιλιετηρίδες μελετούσαμε και αντιγράφαμε. Ακόμη και όσα πήρατε από τους Άραβες πάλι δικά μας ήταν στην ουσία τους. Ακόμη και οι πρώτοι δάσκαλοί σας ήταν Έλληνες του Βυζαντίου, ιδίως όταν αυτοί μετανάστευσαν στη Δύση μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, ή λίγο πριν.
Έτσι, η Δυτική Αναγέννηση και ο Δυτικός Διαφωτισμός σαφώς γεννήθηκαν μέσα στο πνεύμα και στις καρδιές ευαίσθητων Ευρωπαίων διανοητών που δονήθηκαν από τον ίδιο λόγο και τον ίδιο ορθολογισμό που δονεί ανά τους αιώνες την ελληνική καρδιά και το ελληνικό πνεύμα, οι οποίοι, μελετώντας όλη την ελληνική Γραμματεία, αυτή που εμείς διασώσαμε στα μοναστήρια μας και αυτή που εμείς δημιουργήσαμε στη χριστιανική μας περίοδο, σφυρηλάτησαν το θαύμα του Δυτικού κόσμου στις Επιστήμες, τη Φιλοσοφία, την Τεχνολογία, την Τέχνη.
Μάθετε ακόμη, αφού το αγνοείτε, ότι ο τρόπος των αρχαίων Ελλήνων ποιητών και φιλοσόφων με το πάθος και τον έρωτα για την αλήθεια, την ομορφιά και την καλοσύνη είναι ο ίδιος τρόπος των μεγάλων Ελλήνων θεολόγων του Βυζαντίου που διευρύνουν κι αναπτύσσουν τα κατορθώματα της φιλοσοφίας του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα και των Προσωκρατικών στην Θεολογία του Προσώπου και των Ακτίστων Ενεργειών που ο δυτικός Χριστιανισμός ακόμη και σήμερα αγνοεί ή και περιφρονεί. Οι Έλληνες θεολόγοι της Ανατολικής Χριστιανοσύνης διευρύνουν τα μεγάλα δημιουργήματα των αρχαίων τραγικών ποιητών και τα μεταμορφώνουν οδηγώντας και εμβαπτίζοντάς τα στο μέγιστο κατόρθωμα της Ορθόδοξης Θείας Λειτουργίας, όπου συντίθεται με μοναδικό στην ιστορία του ανθρώπου τρόπο, η τέχνη, η πράξη, ο λόγος και η προσευχή. Εδώ πλέον έχουμε την Λειτουργία του Θεού μέσα στην ιστορία, όπως από την μυθική των ακόμη εποχή νοσταλγούν οι Έλληνες και αναζητούν μέσα από τα αρχαία μυστήρια.
Εδώ πρέπει να διαχωρίσουμε την ιδεολογικοποίηση και μετατροπή του αρχαίου ελληνικού πνεύματος σε νεκρά μεταφυσικά συστήματα με ή χωρίς Θεό, κάτι που χαρακτηρίζει τη δυτικοευρωπαϊκή ανάγνωση της αρχαίας Ελλάδας, από τον βιωμένο και ολοζώντανο έρωτα του Θεού και του ανθρώπου ως πρόσωπα αλλά και την αναγνώριση της φύσης ως έκρηξη μυστηρίου φανέρωσης του ζώντος Θεού, ως την συνεχιζόμενη προσφορά των Ελλήνων στον παγκόσμιο άνθρωπο στην εποχή του βυζαντινού Ελληνισμού και ακολούθως.
Δεν είναι δε καθόλου τυχαίο που ο Αϊνστάιν φεύγοντας από την ναζιστική Γερμανία στην Αμερική, θα πάρει μαζί του μόνον τα βιβλία του Ησίοδου και του Ντοστογιέφσκυ, δεδομένου ότι ο Ντοστογιέφσκυ είναι από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές του Ορθόδοξου Ελληνισμού της Ανατολής.
Με αυτόν τον διαχρονικό ελληνικό τρόπο οι μεγάλες μορφές του ανατολικού ελληνικού και γραικικού Χριστιανισμού, όπως εσείς τον αποκαλείτε, αντιτάσσονται στον σκοταδισμό, τα αλάθητα και τις Ιερές Εξετάσεις του δικού σας Μεσαίωνα, του δικού σας ατομοκεντρικού και κερδοσκοπικού χριστιανισμού και της δικής σας νοησιαρχίας και ουσιοκρατίας, που αρνείται και περιφρονεί την ύλη, το σώμα και τα εφήμερα όντα, αδυνατεί να διακρίνει ουσία, ενέργεια και υπόσταση ή πρόσωπο, διακρίσεις που η σημερινή επιστήμη ανιχνεύει ακόμη και στη φυσική πραγματικότητα. Αυτόν τον νοησιαρχικό ατομοκεντρισμό και χρησιμοθηρισμό, εξάλλου, οι ίδιοι οι δικοί σας σοφοί άνδρες, φιλόσοφοι, θεολόγοι και άλλοι έχουν καταγγείλει κι επισημάνει ως τη μεγαλύτερη παγκόσμια ασθένεια που καταστρέφει σήμερα τη φύση και τους μεγάλους ιστορικούς πολιτισμούς σε όλο τον πλανήτη, χάριν του κέρδους και της εξουσίας. Και να γνωρίζετε ότι το πνεύμα και το πάθος της εξουσίας και του κέρδους εξαγιάζονται και ιεροποιούνται για πρώτη φορά στο πλαίσιο του δυτικού φραγκικού χριστιανισμού.
Αυτός ο τρόπος των Ελλήνων είναι ο ίδιος που στους δύο παγκοσμίους πολέμους τους έκανε να δώσουν το αίμα τους υπερασπιζόμενοι την ελευθερία της Ευρώπης και είναι ο ίδιος τρόπος που σήμερα δεν συμφωνεί με τους βομβαρδισμούς ιστορικών πόλεων, ιστορικών λαών και πολιτισμών της Ανατολής από το δυτικό αλαζονισμό. Κι είναι αυτός ο τρόπος που μας κάνει να νιώθουμε υπερήφανοι για τους πατέρες μας και τους παππούδες μας, έστω κι αν εσείς διακηρύττετε ότι οι σημερινοί Έλληνες είναι ο μόνος λαός χωρίς ιστορία και παρελθόν.
Κι είναι ο ίδιος τρόπος που μας κάνει να λυπούμαστε σήμερα για τα λάθη μας και τις αποτυχίες μας που οδηγούν ίσως σε κραδασμούς το οικοδόμημα της Ε.Ε., για τα οποία όμως δεν ευθυνόμαστε μόνο εμείς, αφού ζούμε πλέον σε ένα παγκόσμιο σύστημα σχέσεων, επιρροών και επιδράσεων, όπου είναι δύσκολο να απομονώσουμε τους αίτιους και τα αίτια μόνο σε τοπικό επίπεδο. Εξ’ άλλου, οι μεγάλες δυνάμεις φρόντισαν από το 1821 και μετά να χρησιμοποιούν και να ποδηγετούν το ελληνικό κράτος και να μην επιτρέπουν την αυθόρμητη και ελεύθερη έκφρασή του, χωρίς βεβαίως να ξεχνούμε και την δική μας ευθύνη και τα δικά μας λάθη. Εξάλλου, πολλοί Ευρωπαίοι αναλυτές, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι καταγγέλλουν ως αίτιους της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα όσους δουλεύουν αφανώς στο διεθνή χώρο με μόνο κριτήριο το κέρδος και την εξουσία, εγκαινιάζοντας τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο ως οικονομικό πόλεμο.

Κι αυτός ο διαχρονικός τρόπος των Ελλήνων που τον κουβαλούμε μέχρι σήμερα στο αίμα μας, στην καρδιά μας, στη σκέψη μας, είναι αυτός που μας κάνει να αγαπάμε την Ευρώπη και όλους τους λαούς της, όχι για τον πλούτο των ή για τις γνώσεις των αλλά κυρίως για να γίνει και να μείνει η Ε.Ε. ένα λαμπρό παράδειγμα δημοκρατίας και ανθρωπιάς στην παγκόσμια ιστορία του πολιτισμού.
Ίσως εάν μετρήσουμε συνολικά πόσα πράγματα έχουν πάρει από εμάς τους Έλληνες οι λαοί της Ευρώπης, όπως και οι άλλοι λαοί γύρω μας σε ύλη και σε πνεύμα και όσα έχουμε πάρει εμείς από αυτούς, η αναλογία να βρεθεί πολύ μικρή.
Μην ξεχνάτε ότι μόνο η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, αφαίρεσε αμύθητους ελληνικούς θησαυρούς, οι οποίοι ήρθαν στη Δυτική Ευρώπη. Μην ξεχνάτε ακόμη, ότι η διάλυση της ελληνικής Ανατολής έγινε πρώτα από τους δυτικούς Σταυροφόρους και μετά από τους Οθωμανούς Τούρκους, οι οποίοι -οφείλουμε να ομολογήσουμε- μας σεβάστηκαν περισσότερο από τους Σταυροφόρους και κυρίως δεν αμφισβήτησαν την ελληνικότητά μας, τον πολιτισμό μας, την γλώσσα μας αλλά και την χριστιανική μας πίστη και την ορθόδοξη εκκλησία μας, μολονότι μας επέφεραν και αυτοί άπειρα δεινά και βασανισμούς.
Βέβαια όπως και οι Σταυροφόροι, το ίδιο και οι Οθωμανοί επί 4 – 5 αιώνες απομυζούσαν διαρκώς τον πλούτο των Ελλήνων, κάτι που κάνει ακόμη και σήμερα ευαίσθητους Τούρκους να νιώθουν ενοχές και μετανιωμένοι για το ότι εδιώχθησαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Πόλης και λαφυραγωγήθηκαν οι περιουσίες τους πριν 50 χρόνια. Το ίδιο συνέβη και στην Κύπρο. Και λέγοντας αυτά δεν αρνούμαι καθόλου τις όποιες εγκληματικές πράξεις φανατικών εθνικιστών από εμάς εναντίον Τούρκων, οι οποίες υπήρξαν το άλλοθι για δυσανάλογες καταστροφές από πλευράς Τουρκίας εναντίον των Ελλήνων, είτε στη Μικρά Ασία, είτε στην Πόλη, την Κύπρο, την Ίμβρο και την Τένεδο.
Αγαπητέ μου φίλε, δεν θα σας κάνω μάθημα ιστορίας ούτε φιλοσοφίας. Εσείς έχετε την ευθύνη και την υποχρέωση ως δημοσιογράφος με διεθνή απήχηση να γνωρίζετε την αλήθεια της ιστορίας σε κάθε μορφή και πτυχή της. Όμως, δεν μπορώ να μην αποφύγω τον πειρασμό και να μην σας υποδείξω τις δικές σας λογικές αντιφάσεις ως εκπρόσωπο και επίγονο του Fallmerayer και όσων άλλων έχουν βαλθεί να μας συκοφαντούν και να προσπαθούν να μας αφανίσουν ιστορικά με τις μελέτες και διατριβές των. Θυμηθείτε ότι όταν εγκαθίσταται στην Δύση ο φεουδαρχισμός και αντιπαρατίθεται πολιτικά και θεολογικά στην Ανατολική Ρωμιοσύνη, τότε η Δύση θα κατηγορήσει την Ορθόδοξη Ανατολή ως αιρετική και γραικική, δηλαδή ελληνική και θα εισάγει τον όρο «Imperator Graecorum». Άρα, εσείς κατηγορήσατε ότι ολόκληρο το Ανατολικό κράτος του Μεγάλου Κωνσταντίνου είναι ελληνικό και όχι Ρωμαϊκό.

Βέβαια, εμείς γνωρίζουμε ότι η Ρώμη ήδη από πολύ νωρίς και πολύ πριν τη Χριστιανική περίοδο, είχε εξελληνιστεί και μιλούσε και έγραφε ελληνικά. Ο Toynbee μάλιστα θα ονομάσει την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία «Οικουμενικό Ελληνικό κράτος». Ακόμη γνωρίζουμε ότι το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος κατελύθει από το φεουδαρχικό κράτος των Φράγκων. Ακόμη γνωρίζουμε ότι και η λέξη Ρώμη, από την οποία παράγονται όλα τα παράγωγά της, Ρωμαϊκό, Ρωμαίϊκο κλπ είναι λέξη ελληνικότατη από το ρήμα ρώννυμι – ρωννύω που σημαίνει ισχυροποιώ, δυναμώνω (βλέπε ετυμολογικό λεξικό Hofmann). Αυτό λοιπόν το Ανατολικό γραικικό και ρωμαϊκό κράτος (για εμάς οι δύο όροι είναι ταυτόσημοι και ελληνικοί) διατήρησε όλη την ελληνικότητα και την ένωσε δημιουργικά με την Χριστιανική πίστη, δημιουργώντας την Ορθόδοξη Ανατολή. Ακόμη, αυτό το ελληνικό και ρωμαϊκό κράτος, θα είναι η βάση ανάπτυξης τόσο του αραβικού πολιτισμού, ή της σλαβόφωνης και ρωσικής Ορθοδοξίας αλλά και η βάση της Δυτικοευρωπαϊκής αναγέννησης και απαλλαγής της Δυτικής Ευρώπης από τον φεουδαρχικό αυταρχισμό και η δημιουργία του Δυτικού διαφωτισμού.
Βέβαια οι νεώτεροι ιστορικοί σας, δάσκαλοι του Fallmerayer, θα μας αλλάξουν για άλλη μια φορά το όνομά μας και από Γραικούς θα μας πουν Βυζαντινούς, και το προηγούμενο «βασίλειο των Γραικών» θα ονομαστεί τώρα «βυζαντινή» αυτοκρατορία, μολονότι βέβαια και το όνομα βυζαντινό ελληνικό είναι. Καταλαβαίνετε λοιπόν τις διαρκείς αντιφάσεις των ιστορικών σας. Ενώ κατά τους ιστορικούς σας από το προσκήνιο τις ιστορίας, τελειώνει και χάνεται περίπου το 600μχ ο ελληνικός κόσμος, όμως το μετέπειτα ανατολικό ρωμαϊκό κράτος χαρακτηρίζεται ως ελληνικό και γραικικό. Μετά βέβαια επειδή και αυτός ο όρος δεν διευκολύνει την δυτική διπλωματία θα μας ονομάσετε με άλλο όνομα και έτσι εφευρίσκεται πολύ πρόσφατα και αφού το ανατολικό ρωμαϊκό ή γραικικό και ελληνικό κράτος έχει υποδουλωθεί στους Οθωμανούς, το νέο όνομα Βυζαντινή αυτοκρατορία. Γιατί λοιπόν εισάγεται ο βυζαντινός νεολογισμός αφού ποτέ κατά το παρελθόν κανείς δεν τον είχε χρησιμοποιήσει. Ακόμη πέραν αυτού αφού είστε βέβαιοι ότι δεν καταγόμαστε από τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους οι οποίοι αντικαταστάθηκαν από άλλες φυλές, ας πούμε σλάβους , γιατί δεν μας ονομάζετε Σλάβους, ή με όποιο άλλο όνομα πιστεύετε ότι αληθεύει και μας ονομάζετε βυζαντινούς. Ή αν το πάμε παραπέρα το ζήτημα αφού οι Μακεδόνες πριν από όλους τους μετέπειτα λαούς κατακτούν την Ελλάδα γιατί δεν μας ονομάζετε Μακεδόνες. Διότι τόσο εύκολα πολλοί στην Δυτική Ευρώπη και στην Γερμανία αναγνωρίζετε ως Μακεδόνες ένα σύγχρονο λαό που σαφώς πριν πενήντα ή εκατό χρόνια ονομαζόταν σλαβικός ή βουλγαρικός αλλά ποτέ μακεδονικός. Μιλούσε και μιλά σλάβικη γλώσσα και όχι ελληνική. Διότι οι αρχαίοι Μακεδόνες σαφώς μιλούσαν και έγραφαν ελληνικά. Και η λέξη Μακεδονία είναι σαφώς ελληνική από το μακεδνός= υφιλός και συνώνυμο με το μέγεθος, μήκος, maceo = ισχύος και αρχαία γερμανικά mager = ισχύος ή το μήκιστος που σημαίνει μακρότατος. Και για να δείτε πόσο ένα είναι οι Μακεδόνες με τους άλλους Έλληνες σας αναφέρω την γενέτειρά μου στην Πελοπόννησο, ονομάζεται ακόμη Μάκιστος (Μήκιστος) είχε δηλαδή μάκρος. Πιστεύω δε ότι πολύ μας ωφελείτε με όσα λέτε και γράφετε, διότι θα αναγκάσετε τους ιστορικούς να ψάξουν καλύτερα και να βρουν και να πουν όλη την ιστορική αλήθεια και αυτό πολύ θα μας ωφελήσει όλους… Διότι, η Ευρώπη χρειάζεται την αλήθεια, χρειάζεται την δημοκρατία και χωρίς αλήθεια η δημοκρατία καθίσταται φαυλοκρατία ή τρομοκρατία. Για αυτό την χρειάζεται την διαχρονική Ελλάδα είτε την αρχαία είτε την επόμενη, και χωρίς αυτήν θα είναι πάντα μισή και χωρίς πόδια ή χέρια και χωρίς νου. Πολλά χρήσιμα, και ουσιαστικά έχει να μάθει η Ευρώπη από εμάς έστω και αν είμαστε τώρα σε κρίση. Για αυτό αξίζει να ξανασπουδάσετε και να μας γνωρίσετε. Και δεν ευθύνεται ο λαός μας για την σημερινή κρίση της οικονομίας ή φταίει το λιγότερο αλλά όσοι τον εμποδίζουν να είναι ο εαυτός του. Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι το πρόβλημα σας δεν είναι να βρείτε και να πείτε αλήθειες ιστορικές αλλά απλώς να μας διασύρετε, Δεν ενδιαφέρεσθε πρωτίστως για την αντικειμενική ιστορική αλήθεια αλλά για την κατασκευασμένη εκ των υστέρων ιστορική «αλήθεια», δηλαδή την προπαγάνδα και την ιδεολογία, τα αντίπαλα δηλαδή μεγέθη της επιστήμης, της αλήθειας και της ανθρωπιάς.
Όλα αυτά καταλαβαίνετε ότι έχουν σαφώς πολιτική σκοπιμότητα, αφού με τα ονόματα καθορίζονται και τα δικαιώματα. Εμείς λοιπόν, είτε Γραικούς μας πείτε, είτε Βυζαντινούς, είτε ότι άλλο, γνωρίζουμε πολύ καλά τι είμαστε και ποιοι είμαστε, όσο και αν αυτό ενοχλεί όσους ενοχλεί. Για τον κόσμο βέβαια της Ανατολής, Τούρκους, Άραβες και άλλους, παραμένουμε «Ρούμ», δηλαδή Ρωμιοί και «Γιουνάν – Γιουνανιστάν», δηλαδή Ίωνες ή Έλληνες. Τι να κάνουμε αγαπητέ μου φίλε, αυτή είναι η ιστορική αλήθεια, πολλά ονόματα που πάντα σημαίνουν τον ίδιο λαό και τον ίδιο πολιτισμό, εδώ και χιλιετηρίδες. Και όσοι ήρθαν και παρέμειναν έγιναν δική μας και φίλοι μας, έγιναν σώμα μας. Αυτό καθόλου δεν μας ελαττώνει ως Έλληνες.
Γι’ αυτό ως διαχρονικοί Έλληνες αγωνιζόμαστε εδώ σήμερα, όπως και σε κάθε εποχή, σε αυτό το μικρό κομμάτι της γεωγραφίας μας, να υπερασπιστούμε στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο, την Ελευθερία και τη Δημοκρατία όλων των λαών, Ελλήνων, Τούρκων, Σλάβων, Εβραίων, Αράβων και όποιων άλλων. Διότι επιθυμούμε οι λαοί της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων, όπως και οι λαοί της υπόλοιπης Ευρώπης να αποτελέσουν μια μεγάλη οικογένεια λαών που θα ζουν με ειρήνη και θα εργάζονται υπέρ της Δημοκρατίας και της κοινωνίας του Δικαίου. Αυτό πρέπει να είναι το όραμα κάθε Ευρωπαίου πολίτη. Αυτό το όραμα επιδιώκουμε κι εμείς ως Έλληνες.
Και να είσαστε βέβαιος ότι ο λαός μας ζει ως διαχρονικά ελληνικός, διαχρονικά δημοκρατικός και ελεύθερος και ότι θα ζει και θα υπερασπίζεται πάντοτε τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Αλήθεια όλων των λαών και όλων των ανθρώπων. Γιατί αυτή είναι η μοίρα των Ελλήνων. Να θυσιάζονται για τους άλλους, για την αλήθεια των και την ελευθερία των. Αν στη Δυτική Ευρώπη έγιναν αρκετές επαναστάσεις εναντίων φεουδαρχικών και ολιγαρχικών καθεστώτων, εδώ στην Ελλάδα κάνουμε διαρκώς επαναστάσεις και αντιστεκόμαστε διαρκώς επί χιλιετηρίδες σε κάθε μορφή βαρβαρότητας και λαϊκής καταπίεσης και σε κάθε καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας της δικής μας και των άλλων λαών. Σας συνιστώ μόνον να διαβάσετε τη ζωή και τη διδασκαλία του Ρήγα Φεραίου (Βελεστινλή), ένα από τα αμέτρητα και πρόσφατα παραδείγματα αυτού του τρόπου των Ελλήνων, που είναι πάντα ίδιος από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα, όσο κι αν αυτό δεν είναι πάντα γνωστό σε όλους.
Εξάλλου, όπως υπαινίχθηκα προηγουμένως και το επαναλαμβάνω, εμείς δεν αφανίσαμε ποτέ άλλους λαούς όσο κι αν άλλοι λαοί αφανίζουν εμάς. Έτσι, αναγκάστηκε να πει ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, ο μεγάλος ήρωας του 1821, ότι μπορεί να «τρώνε τα θεριά από εμάς αλλά πάντα μένει μία χούφτα και δεν χανόμαστε από την ιστορία». Γιατί είμαστε πάντα χρήσιμοι στην ιστορία και στους άλλους λαούς, όσο κι αν θλιβόμαστε κι εμείς τώρα μαζί σας για την κρίση που περνάει η Ελλάδα, η Ευρώπη αλλά και όλη η ανθρωπότητα. Και μην πείτε ότι εμείς ευθυνόμεθα για την παρούσα οικονομική κρίση στην Αμερική και στον υπόλοιπο κόσμο. Και η κρίση στην Ελλάδα είναι ο απόηχος και οι μεθοδεύσεις της διεθνούς κρίσης, χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε και τις όποιες δικές μας ευθύνες. Διότι όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα θέλουν να κυριεύουν, να διαχειρίζονται και να εκμεταλλεύονται άλλους λαούς και άλλες κοινωνίες, θα έχουν πρόβλημα τα μικρά κράτη αλλά και τόσο θα χρειαζόμαστε όλοι μας τους Έλληνες και την Ελλάδα ως διαχρονικό σύμβολο αντίστασης σε κάθε μορφή προσβολής του ανθρώπου και της ελευθερίας του. Η μοίρα και η ιστορία μας φύλαγε έναν τόσο σπουδαίο τόπο αλλά και μήλο της Έριδος για τους εκάστοτε κοσμοκράτορες λαούς τη γης.
Ως Έλληνες λοιπόν, είμαστε εδώ, για να συναντηθούμε με όλους όσους πιστεύουν στην ανθρωπιά, στη δικαιοσύνη και την ελευθερία, Έλληνες, Τούρκους, Βαλκάνιους, Ευρωπαίους όποιους άλλους, για να προστατέψουμε την ιστορία και τους ανθρώπους του μέλλοντος από τα νέα Άουσβιτς, τα νέα Γκουλάγκ, τις νέες γενοκτονίες, τις νέες Κύπρους, τα νέα Ιράκ, τους νέους βομβαρδισμούς και τις νέες μορφές φυλακών του ανθρώπου και των λαών. Ακόμη, και για να περάσουμε σε μια περίοδο σοφής συμβίωσης πάνω στον πλανήτη μας, πριν αυτός καταστεί μάρτυρας νέων Χιροσίμα, νέων Ναγκασάκι και νέων εφιαλτικών ονείρων τύπου Όργουελ, πριν δηλαδή γίνει η Γή φυλακή και κόλαση του ανθρώπου. Διότι γνωρίζετε πολύ καλά κι εσείς κι εμείς ότι, όπως και τους πολέμους, έτσι και τις οικονομικές κρίσεις τις δημιουργούμε εμείς οι άνθρωποι εναντίον των ανθρώπων και δεν είναι τυχαία καιρικά φαινόμενα.
Εάν καταδεχτείτε να μελετήσετε και να γνωρίσετε τη ζωή του λαού μας, ο οποίος μέχρι σήμερα και τώρα, διασώζει τον ιστορικό του εαυτό, μολονότι επιχειρείται από την ροή των πραγμάτων άσοφα και επιπόλαια να μετατραπεί και να μετασχηματιστεί σε έναν απρόσωπο καταναλωτή λαό ερήμην της δικής του πολιτιστικής κληρονομιάς, τότε θα διαπιστώσετε ότι εδώ γεννιόμαστε, ερωτευόμαστε, παντρευόμαστε, πεθαίνουμε με τα ίδια τραγούδια, τους ίδιους χορούς, τις ίδιες εορτές, τα ίδια μοιρολόγια, με τον ίδιο και αναλλοίωτο μέσα στις χιλιετηρίδες τρόπο.
Μας κατηγορείτε ότι πλέον δεν παράγουμε προσωπικότητες διεθνούς ακτινοβολίας. Πόσο φτωχά σκέπτεσθαι και σας λυπούμαι γι’ αυτό, διότι αγνοείτε τον μυστικό πλούτο του λαού μας, τόσο λίγο γνωρίζετε την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Σε αυτό μάλλον φταίει και η κακή σας πρόθεση, να βλέπετε μόνο τα στραβά και όχι τα ίσια, τα άσχημα και όχι τα ωραία. Ξέρετε, σε ένα περιβόλι ελευθερίας και όχι θερμοκήπιο υπάρχουν τα άνθη αλλά και οι τσουκνίδες, ή ακόμη χειρότερα. Οι μύγες πηγαίνουν στα βρώμικα μέρη, οι μέλισσες στα εύοσμα μέρη. Πολλοί συμπατριώτες σας γνωρίζουν την μυστική ομορφιά της Ελλάδος και την τιμούν και την απολαμβάνουν, μπορείτε να τους μιμηθείτε. Μόνον από συμπάθεια στο πρόσωπό σας και ως συμπολίτη μου θα σας εμπιστευθώ λίγα από τα πολλά. Αγνοείτε έναν Μίκη Θεοδωράκη, έναν Μάνο Χατζηδάκη, έναν Γκάτσο ή έναν Σαββόπουλο αλλά και πολλούς άλλους που έχουν δημιουργήσει το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, με διεθνή ακτινοβολία εμπνεόμενοι από τη μεγάλη λαϊκή και εκκλησιαστική μας παράδοση και αξιοποιώντας τον διεθνή μουσικό πλούτο. Αγνοείται ποιητές, όπως ένας Ελύτης και ένας Σεφέρης, που εσείς τιμήσατε με το βραβείο Νομπέλ. Ακόμη, ενώ γνωρίζετε την Κάλας αγνοείτε μια Φαραντούρη, μια Αρβανιτάκη, έναν Νταλάρα, έναν Μητροπάνο και πολλούς άλλους μεγάλους καλλιτέχνες που απλώς το εμπορικό σύστημα δεν προβάλλει όσο θα έπρεπε. Όμως όλα αυτά είναι μόνον η επιφάνεια αυτού του μυστικού τοπίου που είναι η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός και θα μπορούσα να σας απαριθμήσω πολλά τέτοια παραδείγματα πέραν της τέχνης στην επιστήμη, την πολιτική την φιλοσοφία. Μόνο ένα Πετζίκη ή έναν Μοσκώφ να γνωρίσετε θα δείτε πως τούτος ο λαός μας πάντα φρέσκος και πάντα εμπνεόμενος από μεγάλες αλήθειες και μεγάλες εμπειρίες. Όμως, θα διακινδυνεύσω μαζί σας για κάτι πιο μεγάλο και πιο σημαντικό. Ότι δηλαδή, αυτό που η Ελλάδα κουβαλά ακόμη και μέσα σε όλες τις αντιξοότητες του σύγχρονου κόσμου, είναι η εμμονή της στην εμπειρία της Αγιότητας και της υπαρξιακής μετοχής του ανθρώπου στην ζωή του Θεού. Αυτό εξάλλου δείχνει και την αδιάσπαστη ιστορική συνέχεια του λαού μας από την μυθική περίοδο μέχρι σήμερα. Μοναχοί, ασκητές άνδρες ή γυναίκες, από όλο τον κόσμο και όχι μόνο Έλληνες, επιστήμονες, καλλιτέχνες, διανοούμενοι αθόρυβα, με πλήρη ταπείνωση του ανθρώπινου αλλαζονισμού, ζουν και ασκούνται στα μυστήρια μας που έχουν ιστορία αιώνων και χιλιετηρίδων. Και είναι τιμή μας που αντίστοιχα, μεγάλες προσωπικότητες του πνεύματος σε όλους του λαούς του κόσμου, εμπνέονται από τον ελληνικό και Ορθόδοξο κόσμο δημιουργώντας στις δικές τους πατρίδες μεγάλες πνευματικές παραδόσεις. Γι’ αυτό είναι καλύτερα οι άλλο να μιλήσουν για εμάς. Και να ξέρετε ότι, αυτό αργά ή γρήγορα θα γίνει. Μόνο τη λειτουργική ζωή της Μεγάλης Εβδομάδος αν γνωρίσετε θα δείτε ότι το αρχαίο κάλος όχι μόνο διασώζεται ατόφιο αλλά ταυτόχρονα διευρύνεται και απειρίζεται με την ρεαλιστική υπέροχη εμπειρία της Ανάστασης του Θεάνθρωπου και των ανθρώπων φίλων του.
Ακόμη, αν μελετήσετε αμερόληπτα την ιστορία των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μικράς Ασίας, θα βρείτε πολλά κομμάτια του εαυτού μας εκσλαβισμένα, εκλατινισμένα ή εξισλαμισμένα, αφού κατά τους τελευταίους 15 αιώνες είμαστε διαρκώς αντικείμενο επιδρομών, λεηλασιών και βιασμών από άλλους λαούς που διαρκώς καταφθάνουν ελκόμενοι σε αυτόν τον τόπο του ηλίου και του φωτός. Και να μην ξεχνάτε ότι, εάν είστε ανοικτός και αμερόληπτος και γνωρίσετε το λαό μας ακόμη και σήμερα, όχι μόνο εχθές, θα διαπιστώσετε ότι οι Έλληνες δεν είναι ποτέ εθνικιστές, ρατσιστές ή φυλετιστές εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που πάντοτε ο λαός μας τις αποβάλλει ως ξένο σώμα.
«Έλληνες εισίν οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες». Αυτή είναι η διαχρονική μας ταυτότητα. Να γνωρίζετε ότι μέσα μας ζουν και διδάσκουν διαρκώς χιλιάδες φωνές και χιλιάδες ψυχές και δονούμαστε διαρκώς και μυστικά από τις ασίγητες και τις αλησμόνητες παρουσίες των ανά τους αιώνες και χιλιετηρίδες του λαού μας. Και αυτός ο διαχρονικός λαός και κόσμος μας είναι ο πλούτος μας, για τον οποίο μπορούμε πάντα να πεθαίνουμε. Για εμάς οι νεκροί δεν είναι απόντες αλλά παρόντες. Αυτοί μας δίδουν δύναμη, έμπνευση, υπομονή, βεβαιότητα, θάρρος, αντοχή. Αυτό, για έναν στυγνό ορθολογιστή είναι δύσκολο να το αντιληφθεί. Όμως, η καρδιά μας ακόμη ζει μυθικά όπως την εποχή του Ομήρου. Και αυτός ο πλούτος του λαού μας εξανθρωπίζει και μας εμπλουτίζει και μας κάνει να νιώθουμε όλους τους λαούς και όλους τους ανθρώπους αδέλφια μας και φίλους πολύτιμους. Έτσι, ένα από τα πολλά τραγούδια μας, που φανερώνει το βάθος της ψυχής μας λέγει: «Ξένος κι εσύ όπως κι οι άλλοι, μα πατρίδα σου των ξένων, των άλλων οι καρδιές…»
Για εμάς λοιπόν οι νεκροί δεν είναι νεκροί αλλά αναπόσπαστο μέρος του εαυτού μας, της ψυχής μας και του σώματός μας όσο και αν το σύγχρονο τεχνικό και στείρα ορθολογικό πνεύμα καταδικάζει τον εφήμερο ιστορικό και θνητό άνθρωπο στο μηδέν και στην ανυπαρξία από την στιγμή που θα κλείσει τα μάτια του. Έτσι, αντίθετα με τον ψυχρό επιστημονισμό, όπως πολύ παλιά οι Έλληνες προσέφεραν σπονδές και τροφές για τους νεκρούς, όμοια και σήμερα ο λαός μας τελεί μνημόσυνα των νεκρών, προσφέρει βρασμένο σιτάρι με ρόδι και μαύρες σταφίδες ως τροφή για όσους έχουν πεθάνει. Προσωπικά είμαι μάρτυρας θαυμαστών εορτών στα νεκροταφεία των παλαιών χωριών της Ελλάδος, όπου πάνω στις ταφόπλακες οι μεγάλες γυναίκες προσέφεραν κόλλυβα που συμβολίζουν την τροφή σε όλους τους κεκοιμημένους συμπολίτες μας. Η νεοελληνική λέξη «κόλλυβα» είναι η ίδια όπως και στην αρχαία εποχή όπου κόλλυβος ήταν το νόμισμα που ετίθετο στο στόμα του νεκρού ανθρώπου, για να ταξιδέψει προς τον Άδη χωρίς εμπόδια. Τέτοιες εορτές και άλλα παρόμοια έθιμα κατάγονται κατευθείαν από τους ομηρικούς χρόνους έτσι ώστε να μας καθιστούν και να μας φανερώνουν κρίκους μιας ενιαίας και αδιάσπαστης αλυσίδας που διαιωνίζονται στο χρόνο, με τρόπο μοναδικό που περιγράφεται χαρακτηριστικά στα τραγούδια μας «Ζωές από μετάξι στον αγέρα, να κρέμονται στου χρόνου το σχοινί, ζωές από μετάξι στον αγέρα, σημαία κάθε μια μοναχική». Ξέρετε προσωπικά τον Όμηρο και τα ποιήματά του. Τον πρωτογνώρισα και πρωτοάκουσα από απλούς ανθρώπους, αγρότες που δουλεύοντας την ημέρα ή τα βράδια, γύρω από τη φωτιά τραγουδούσαν με χαρά και πάθος, έμμετρα ή αφηγούντο την Οδύσσεια. Ακόμη, πρόλαβα μικρό παιδί στα χωριά μας οι άνθρωποι να ζουν και να εργάζονται σχεδόν όπως την εποχή του Ομήρου. Στον πολιτισμό αυτό του λαού μας ο άνθρωπος ζει κυρίως με την καρδιά ή οποία καθιστά τα πολλά ένα. Γι’ αυτό και σήμερα στην Ελλάδα και στους Έλληνες, όπως και παλαιά, η τιμή και η συμπόνια στους ξένους αποτελεί την πεμπτουσία του διαχρονικού πολιτισμού μας. Σχετική με όλα αυτό το ενιαίο πολιτιστικό ρεύμα είναι και η λέξη «φιλότιμο» που σημαίνει να αποδίδεις τιμή και δόξα στον κάθε άνθρωπο και να τον θεωρείς όπως τον εαυτό σου. Και ξέρετε, ο πολιτισμένος άνθρωπος είναι αυτός που έχει μνήμη των νεκρών και τους θεωρεί μέρος της ζωής του. Ο πολιτισμένος άνθρωπος δεν ξεχνά τίποτε, μνημονεύει και εύχεται ακόμη και για τους εχθρούς του. Και επειδή αγνοείτε την ουσία του Έλληνα, θα σας μιλήσω πιο βαθιά.
Το ότι εμμένετε κυρίως στη βιολογική άποψη για να χαρακτηρίσετε μια ανθρώπινη κοινωνία όπως εν προκειμένου τη δική μας ως ελληνική ή μη, αυτό δείχνει τα φτωχά γνωσιολογικά – επιστημολογικά αλλά και τα ανθρωπολογικά σας κριτήρια. Όμως και την βιολογία και την επιστήμη αδικείτε, καθόσον σε ένα βιολογικό οργανισμό, ο οποίος ενώ διατηρεί την ταυτότητα του για όσο χρόνο ζει όμως τα κύτταρα του εναλλάσσονται διαρκώς μέσα σε λίγες μέρες. Πολύ περισσότερο αυτό συμβαίνει με τους ανθρώπους που έχουν ψυχή και μνήμη, καρδιά και πνεύμα. Ακόμα και η σημερινή επιστήμη όλο και περισσότερο αναγνωρίζει ότι το όλον είναι περισσότερο από το μέρος και δεν είναι απλώς το μηχανικό αθροισμάτων. Η δική σας σκέψη δυστυχώς είναι τραγικά αναγωγική και μηχανιστική ώστε σας εμποδίζει να διακρίνετε την ταυτότητα του όλου και να βλέπετε μόνο τα μέρη. Ένας λαός ή ένα έθνος ως μία ταυτότητα δημιουργείται σίγουρα μέσα στον ιστορικό χρόνο και αναδεικνύεται ως ιστορική πραγματικότητα με τρόπο μυστήριο που και σήμερα δύσκολα κατανοεί η επιστήμη. Εξ’ άλλου η επιστήμη αγνοεί ακόμα και τον τρόπο δημιουργίας πιο απλών μορφών στη φύση. Πάντως σίγουρα ένας λαός έχει αναλογικά με έναν βιολογικό οργανισμό και σώμα (ορατό μέρος) και πνεύμα – ψυχή – συνείδηση (αόρατο μέρος) και όπως μπορεί τα μέλη του σώματος να αλλάσουν είναι δυνατόν να διατηρείται αμείωτη η συνείδηση και το πνεύμα και σε εμάς αυτή η συνείδηση και η αίσθηση ταυτότητας παραμένει αναλλοίωτη και αμείωτη εδώ και χιλιετηρίδες όσο και αν αυτό σας ενοχλεί και θέλετε να μας μηδενίσετε για λόγους που εσείς γνωρίζετε και εμείς υποπτευόμεθα. Η συγγένεια αίματος, γλώσσας, πολιτισμού ή ό,τι άλλο, είναι σίγουρα μερικά από τα στοιχεία που μπορούν να χαρακτηρίσουν έναν λαό ή ένα έθνος. Όμως πιστεύω πως το πράγμα είναι πολύ πιο σύνθετο από μια τέτοια περιγραφή. Είναι τόσο πεπαλαιωμένες οι αντιλήψεις σας, ώστε δεν αντιλαμβάνεστε ότι κάθε άνθρωπος που γεννιέται είναι κάτι το νέο και ναι μεν έχει κάποια σχέση με τους γεννήτορες του αλλά δεν είναι προκαθορισμένος από την γέννησή του. Ο άνθρωπος κτίζει την ψυχή του και το πνεύμα του σε μια διαρκή κοινωνία με το κοινωνικό και πνευματικό ή πολιτιστικό του περιβάλλον.
Αυτό λοιπόν το περιβάλλον, στην Ελλάδα, ουδέποτε απώλεσε την συνέχεια και την ταυτότητά του. Η συνείδηση ενότητας μιας κοινωνίας είναι κάτι πολύ πιο βαθύ που αγγίζει τη περιοχή της ψυχολογίας του βάθους και την περιοχή της πνευματικής ιδιοσυστασίας των ανθρώπων. Προσωπικά πιστεύω ότι όπως στα φυσικά συστήματα ισχύει ο ολισμός, έτσι και στις ανθρώπινες κοινωνίες. Η ενότητα στις κοινωνικές ομάδες και σε επίπεδο εθνών είναι κάτι που σαφώς άπτεται του κοινωνικού υποσυνειδήτου ή του συλλογικού ασυνειδήτου ενός έθνους. Αυτή η άποψή μου δεν πρέπει να συγχέεται με την ιδεοκρατική – πνευματουρατική φιλοσοφία του Χέγκελ, μολονότι μπορεί να μοιάζουν εξωτερικά. Πολλοί επιστήμονες ταυτίζουν την ουσία μιας εθνότητος με την γλώσσα. Αυτό είναι ελλειπές. Η αλήθεια μάλλον είναι ότι η γλώσσα εκφράζει ή καλύτερα προέρχεται από μια κοινή βιωματική ενότητα αλλά δεν την εξαντλεί, όπως το DNΑ ενώ καθορίζει την εξέλιξη ενός βιολογικού οργανισμού αλλά δεν καθορίζει την ολότητα της ζωής του και της λειτουργίας του. Και στο επίπεδο του ανθρώπου όπου εμφανίζονται οι εθνικές ταυτότητες, η γλώσσα εμπεριέχεται μέσα σε ένα ευρύτερο πλέγμα σχέσεων και συσχετίσεων. Έτσι είναι δυνατόν κάποιοι άνθρωποι να αισθάνονται τόσο ένα μεταξύ των που δίνουν την ζωή των για τον άλλο άνθρωπο, για τους συνανθρώπους των και για τον λαό των. Εάν αυτό συμβαίνει στη περίπτωση φίλων, ιδεολογικών παρατάξεων και άλλων ομαδοποιήσεων, πολύ περισσότερο συμβαίνει στην περίπτωση ενός λαού και μιας πατρίδος, έστω και εάν σήμερα τίθεται υπό αμφισβήτηση – η αλήθεια της εθνικής ταυτότητος χάριν διεθνών πολιτικό – οικονομικών μεθοδεύσεων. Έτσι είναι τελείως παράδοξο να αμφισβητούμε την εθνική ταυτότητα των ανθρώπων και των λαών επειδή στην ιστορική πορεία υπήρξαν κάποιες μορφές βιολογικών επιμιξιών. Ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες που τόσο εσείς τιμάτε, ποτέ δεν βασίστηκαν στον φυλετισμό και τον ρατσισμό για να θεμελιώσουν την ταυτότητα των ως Έλληνες. Ο Μέγας Αλέξανδρος όπως και όλοι σχεδόν οι αρχαίοι Έλληνες, πίστευαν ότι το σημαντικό είναι η αρετή και η πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου. Και έτσι όριζαν τον εαυτό τους ως φορέα πνεύματος και σοφίας, κάτι που δεν είναι αποτέλεσμα αίματος και βιολογίας αλλά επίμονης δουλειάς και πνευματικής καλλιέργειας. Έτσι ο Αλέξανδρος έλεγε ότι για εμένα ο ενάρετος βάρβαρος είναι ο καλύτερος Έλληνας και ο κακός Έλληνας ο χειρότερος βάρβαρος. Από την άποψη αυτή σίγουρα ο κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως φυσικής καταγωγής μπορεί να υπηρετήσει το ελληνικό ιδεώδες και να γίνει ή να αισθάνεται περισσότερο Έλληνας από κάποιον που γεννήθηκε στην Ελλάδα από Έλληνες γονείς. Αυτό είναι πολύ σύγχρονο, πολύ μοντέρνο.
Για την εποχή τους οι Έλληνες είχαν συνείδηση ότι δημιουργούσαν έναν τρόπο αντίληψης της ζωής και του κόσμου με βάση την αλήθεια, την ομορφιά, την καλοσύνη και την δικαιοσύνη, έστω και αν αποτύγχαναν ή αποτυγχάνουν συχνά να τον επαληθεύσουν. Και ακόμη είχαν συνείδηση ότι αυτά τα δημιουργήματα των, υλικά ή πνευματικά, ανήκουν σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε λαό και με τίποτα δεν τα θεωρούσαν κτήμα των. Οι ίδιοι ήσαν εργάτες του πολιτισμού χάριν όλου του ανθρώπινου γένους και όχι μόνον για τον εαυτό των. Επομένως ήταν αυτονόητο ότι είχαν ξεπεράσει κάθε βιολογικό ρατσιστικό ή φυλετικό τρόπο για να σκέπτονται περί τα ανθρώπινα και περί του εαυτού των. Για αυτό φτάνει ο Πλάτωνας να παραδέχεται ότι: εμείς οι Έλληνες ότι έχουμε δεν είναι δικό μας αλλά το έχουμε πάρει από άλλους λαούς, αλλά ότι πήραμε το κάναμε καλύτερο, (σκεφτείτε τι σημαίνει στα ελληνικά η λέξη καλό, καλύτερο), όχι για να το κρατήσουμε για εμάς αλλά για να το δωρίσουμε σε όλους τους ανθρώπους. Τώρα εσείς μας λέτε ότι έχουμε κάνει άσχημες πόλεις και θα συμφωνούσα μαζί σας. Όμως ξεχνάτε τα βάσανα και τις φοβερές συνθήκες των δυο παγκοσμίων πολέμων που ακολουθήθηκαν από έναν δεκαετή σχεδόν εμφύλιο πόλεμο, αποτέλεσμα του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων για τη νότια βαλκανική και το Αιγαίο Πέλαγος, τα οποία οδήγησαν στην εξαθλίωση της ελληνικής περιφέρειας και την τερατογένεση των αστικών μας κέντρων. Είστε πολύ άδικος ή σαφώς προκατειλημμένος όταν αγνοείτε αυτές τις συνθήκες. Γιατί δεν μιλάτε για το κάλος των παραδοσιακών μας κατοικιών που ακόμα σώζονται και λειτουργούν και μιλάτε μόνο για τα αστικά κέντρα, αποτέλεσμα σίγουρα ανώμαλης εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία 40-50 χρόνια. Μια κοινωνία που ψάχνει ακόμη και σήμερα να ισορροπήσει μέσα από τα συνεχιζόμενα δεινά του παρελθόντος, όπως διαρκής «εμπόλεμη» κατάσταση με τους ανατολικούς μας γείτονες, δικτατορίες έξωθεν επιβεβλημένες και τόσα άλλα. Γιατί τα ξεχνάτε όλα αυτά εάν θέλετε να πείτε αλήθειες. Ακόμη θα σας πω και κάτι που αγνοείτε θανάσιμα.
Ακόμη και σε αυτά τα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σας, άσχημα νεοαστικά κέντρα μας θα συναντήσετε ανθρώπους με ήθος, με ευγένεια και αρχοντιά, με σοφία και πνεύμα ταπεινό και όχι αλαζονικό. Και αυτό μολονότι ο διαρκής βομβαρδισμός του λαού μας όπως και κάθε άλλου λαού από τα ΜΜΕ και άλλα μέσα, με το διεθνούς διαδιδόμενο ευδαιμονικό, καταναλωτικό, εγωκεντρικό και ατομοκεντρικό πνεύμα, που δυστυχώς καλλιέργησε ο νεώτερος δυτικός άνθρωπος. Αυτό το πνεύμα, όπως και σε άλλους λαούς έτσι και σε μας, απειλεί σοβαρά την πολιτιστική και πνευματική μας ιδιοσυστασία, που αιώνες και χιλιετηρίδες παρέμεινε αναλλοίωτη. Χαρακτηριστικά είναι όσα γράφει ο Toynbee: «Αυτή η ομόκεντρος επίθεσις της μοδέρνας Δύσεως κατά του ισλαμικού κόσμου ενεκαινίασε την παρούσαν συμπλοκήν μεταξύ των δύο πολιτισμών. Θα γίνη αντιληπτόν ότι αυτή είναι μέρος ενός μεγαλυτέρου και φιλοδοξοτέρου κινήματος δια του οποίου ο δυτικός πολιτισμός δεν σκοπεύει τίποτε ολιγώτερον από την ενσωμάτωσιν ολοκλήρου της ανθρωπότητος εις μίαν μοναδικήν κοινωνίαν, και τον έλεγχον παντός πράγματος επί της γης, εις τον αέρα, και εις την θάλασσαν, το οποίον δύναται η ανθρωπότης να εκμεταλευθή μέσω της μοδέρνας δυτικής τεχνικής. Αυτό το οποίον η Δύσις κάμνει τώρα στο Ισλάμ, το κάμνει συγχρόνως και εις τους λοιπούς επιβιούντας πολιτισμούς, τον ορθόδοξον χριστιανικόν, τον ινδικόν και τον κόσμο της Άπω Ανατολής, ως και εις τας επιβιούσας πρωτογόνους κοινωνίας, αι οποίαι τώρα πολιορκούνται ακόμη και εις τα τελευταία των οχυρά εις την τροπικήν Αφρικήν. Ούτως η σύγχρονος εμπλοκή μεταξύ του Ισλάμ και της Δύσεως είναι όχι μόνον πιο δραστήρια και οικεία από οποιανδήποτε φάσιν των επαφών των εις μίαν προσπάθειαν του δυτικού ανθρώπου να ’’δυτικοποιήσει’’ τον κόσμο». Και για να γνωρίσετε ακόμα περισσότερο την ουσία του ελληνικού πνεύματος όπως εμείς την κατέχουμε και γνωρίζουμε θα προσθέσω τα ακόλουθα. Η ελληνική ουσία δεν είναι αυτό που φαντάστηκε ο νεώτερος ευρωπαϊκός κλασικισμός αλλά κάτι πολύ διαφορετικό. Είναι κατά βάθος η υπέρβαση κάθε γένους, κάθε φυλής, κάθε ομαδοποίησης θρησκευτικής, ιδεολογικής ή όποιας άλλης χάριν της Πόλης. Οι Έλληνες ανακαλύπτουν τον τρόπο της Πόλης ως γεγονός απεριόριστης ελευθερίας και απέραντης συνάντησης με τον άλλο, ως ανιδιοτελή φιλία και ως έρως προσώπου πέραν κάθε επί μέρους χαρακτηρισμού φυλετικού, θρησκευτικό, θεολογικό, κλπ. Στην αγορά της ελληνικής Πόλης δεν κυριαρχεί το κέρδος ή το εμπόριο αλλά ο λόγος ως συνάντηση με το πάνυ ακριβές, που είναι ο συμπολίτης ανεξαρτήτως φύλου, ιδιότητας, Έλληνας ή μη, καλός ή κακός, φίλος ή εχθρός, Ευρωπαίος ή Ασιάτης, μαύρος ή λευκός κ.λπ. Στην ελληνική Πόλη ο μέγιστος πλούτος μας είναι οι συμπολίτες μας και όχι ο εαυτός μας. Και αυτή η αλήθεια ή καλύτερα αυτή η εμπειρία θα συνεχιστεί αδιάκοπα σε αυτό τον τόπο από τον Όμηρο μέχρι σήμερα όσο και αν αμαρτάνουμε εμείς οι ίδιοι ως προς τον εαυτό μας, όπως εσείς πολύ σωστά επισημαίνετε σε κάποιες από τις διαπιστώσεις σας.
Αυτή η ελληνική Πόλη ως γεγονός νοσταλγικής συνάντησης θα πραγματοποιηθεί κορυφαία και με καινοτομικό τρόπο στην Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία όπου η ανιδιοτελής και απροσποίητος αγάπη του Θεού, μας καλεί όλους σε ενότητα και φιλία. Δεν είναι τυχαίο που οι Έλληνες γίνονται πρόθυμα χριστιανοί και δίδουν τόσους μάρτυρες κατά τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους. Ο Ηράκλειτος εξ’ άλλου εκ’ αρχής θα μας ειδοποιήσει ότι «όχι εμένα αλλά τον κοινό (συμπαντικό) λόγο να ακούτε και να ομολογείτε ότι εν εστί το παν». Και αυτό το εν δεν σημαίνει μαζάνθρωπο και μηχανικό συλλογικό ρομπότ αλλά πρόσωπο και πρόσωπα. Αυτό το εν σημαίνει φιλία, σοφία, ελευθερία, ανιδιοτέλεια, ανοχή, συμμετοχή, συμπόνια, τρυφερότητα, στοργή. Αυτό το εν σημαίνει επιμονή και υπομονή για τον εξανθρωπισμό ολόκληρης της ανθρωπότητας. Δεν σημαίνει βία η ανελέητη εξουσία επί των άλλων, απάνθρωπο κέρδος, καταστροφή των άλλων και των ξένων, μίσος και περιφρόνηση προς όσους μας αντιστέκονται ή διαφωνούν, ή το ακόμη χειρότερο να κατατάσσουν τους ανθρώπους σε λιγότερο ή περισσότερο ανθρώπινους. Αυτό το έν του Ηρακλείτου και η εορτή της Πόλης ως εκκλησία ζώντων προσώπων είναι υπέρβαση όποιου προκαθαρισμού, που υποβιβάζει τον άνθρωπο από πρόσωπο ελεύθερο και πρόσωπο καθολικής αγάπης και ουσίας για τον άλλον σε δούλο, ο οποίος ζητά αυτοβεβαίωση και λύτρωση στην εξουσία επί των άλλων ανθρώπων και στην ρατσιστική ή φυλετική αξιολόγησή των σε κατώτερα ή ανώτερα φύλλα. Διότι ο άνθρωπος είναι μυστήριο μέγα που δεν επιτρέπεται σε κανέναν να ασχημονεί επί της ανθρώπινης υπάρξεως, εισάγοντας το φυλετικό ή ρατσιστικό μίσος ενός λαού σε άλλον λαό και μιας κοινωνίας σε μια άλλη κοινωνία. Αυτά είναι επικίνδυνα φεουδαρχικά και μεσαιωνικά κατάλοιπα, που έχουν στοιχίσει πολύ αθώο αίμα στην παγκόσμια και ιδίως στην ευρωπαϊκή ιστορία.
Για να γίνω πιο σαφής, έστω και αν διατρέχω τον κίνδυνο να επαναλαμβάνομαι, θα σας περιγράψω ακόμη διεξοδικότερα την ελληνική ουσία και την ελληνική καρδιά για να γνωρίσετε, εάν είστε πρόθυμος, ποιοι είμαστε. Αν θέλετε λοιπόν θα σας δώσουμε εμείς τον ορισμό του εαυτού μας, τον ορισμό του Έλληνα ως συλλογικό ελληνικό υποκείμενο. Έλληνας είναι αυτός που πάσχει για την αλήθεια και το δίκαιο, την δημοκρατία και την ανθρωπιά, αυτός που πάσχει για την ελευθερία πρώτα του πνεύματος αλλά και του σώματος. Έλληνας είναι αυτός που έχει μνήμη για όλα τα εφήμερα όντα. Που αγωνία για τον κάθε ένα και νιώθει όλο τον κόσμο αδέρφια του και φίλους του. Έλληνας είναι αυτός που δεν μισεί κανέναν και πάσχει για όλους, ακόμη και εάν αδικείται. Θυμηθείτε τον Σωκράτη που δίδασκε ότι προτιμότερο να αδικείσαι παρά να αδικείς. Έλληνας είναι αυτός που στο βλέμμα και στο πρόσωπο ενός συγκεκριμένου και εφήμερου ανθρώπου συναντά ολόκληρο το ανθρώπινο γένος στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του, αυτός που θέλει οι ζωντανοί να μην πεθαίνουν και οι νεκροί να αναστηθούν. Θυμηθείτε την Αντιγόνη που προτίμησε να θανατωθεί η ίδια και να πεθάνει προκειμένου να τιμήσει τον νεκρό αδερφό της, να τον κάνει δηλαδή όσο γίνεται πιο ζωντανό. Έλληνας είναι όποιος θέλει να ζουν οι άλλοι άνθρωποι ελεύθεροι, και δεν επιθυμεί να τους εξουσιάζει. Θέλει οι άλλοι να είναι φίλοι του και όχι δούλοι του ή υποτελείς. Έλληνας είναι όποιος αγωνίζεται για την μέγιστη των αρετών, δηλαδή να μπορείς να χαίρεσαι γιατί υπάρχουν οι άλλοι, να χαίρεσαι για τους άλλους και όχι για τον εαυτό σου, να ξεχνάς τον εαυτό σου ζώντας την χαρά του άλλου, να πεθαίνεις εσύ για να ζήσει ο άλλος. Να θέλεις ο άλλος να είναι καλύτερος από εσένα και να μπορείς να μένεις τελευταίος για να προηγηθούν οι άλλοι, όχι γιατί σε αναγκάζουν, όχι γιατί σε δεσμεύει ο νόμος αλλά γιατί έτσι το θέλεις εσύ, γιατί έτσι χαίρεσαι, να σβήνεις εσύ και να ζει ο άλλος. Διότι αυτός είναι ο μέγιστος έρωτας και η μέγιστη εορτή να χαίρεσαι όταν οι άλλοι είναι καλά και χαίρονται και να λυπάσαι όταν οι άλλοι λυπούνται, πονούν και δεν χαίρονται. Έλληνας είσαι όταν δεν θέλεις να αδικήσεις κανέναν όταν σέβεσαι ακόμα και τα ζώα και τα φυτά και την άψυχη ύλη. Έλληνας είσαι όταν έρχεσαι από την αλήθεια, όταν έρχεσαι από το φως, όταν δίνεις και δεν παίρνεις. Όταν δεν έχεις ανάγκη να υποδουλώνεις και να βιάζεις λαούς και ανθρώπους, όταν θέλεις όλους να τους προσκυνάς ως εικόνες θαυμαστές, άνδρες-γυναίκες, παιδιά, Έλληνες, Ασιάτες, Ευρωπαίους, μαύρους ή λευκούς, καλούς ή κακούς, έξυπνους ή μη, όμορφους ή άσχημους. Έλληνας είσαι όταν εκρήγνυνται μέσα σου βόμβες πνευματικές και ζωηφόρες απείρους ενέργειας, χαράς, φωτός, ομορφιάς και θέλεις να μοιράζεις τούτο το κάλλος σε όλους και δεν αντέχεις τίποτε να είναι ορφανό και λυπημένο, τίποτε να χαθεί και να πέφτει στο μηδέν και στο μη όν.
Και να γνωρίζετε εσείς, ο ευρωπαίος άνθρωπος της απόλυτης ηθικής και του αμείλικτου νόμου ότι ο αληθινός Έλληνας δεν αντέχει τα όρια και τους περιορισμούς των νόμων και των εξωτερικών εντολών όταν αυτά δεν βγαίνουν από την καρδιά του ελεύθερα. Όταν έχεις ζωντανή καρδιά τότε δεν έχεις ανάγκη τους νόμους, είσαι ελεύθερος. Σας συνιστώ να μελετήσετε τους συγγραφείς μας και τους ποιητές μας. Ένας Καζαντζάκης, ένας Παπαδιαμάντης, ένας Μοσκώφ για να αναφέρω έτσι τυχαία κάποια ονόματα που φανερώνουν ότι μέχρι σήμερα στον τόπο μας και στον λαό μας θα βρείτε να διασώζεται όλη αυτή η εμπειρία των Ελλήνων από τον Όμηρο μέχρι σήμερα ως έρως ελευθερίας, αλήθειας και κάλλους ή ομορφιάς. Να γνωρίζετε δε ότι όλα αυτά που σας περιέγραψα δεν είναι στην φαντασία μου. Διδάσκω θετικές επιστήμες και μιλώ ως επιστήμονας. Αυτήν την αόρατη ή καλύτερα κρυμμένη ομορφιά της ελληνικής ψυχής θα την βρείτε όχι μόνο στο παρελθόν αλλά και σήμερα. Είμαι μάρτυρας πολλών τέτοιων ανθρώπων στην πατρίδα μου, που ζουν αυτό τον πλούτο και που ποτέ δεν θα τους γνωρίσουν οι πολλοί άνθρωποι, ποτέ δεν θα τους δείξει η τηλεόραση και τα ΜΜΕ, τα οποία εξ’ άλλου είναι έτοιμα να προβάλλουν ασήμαντα ή τρομερά γεγονότα χάριν της τηλεθέασης αλλά όχι ανθρώπινες προσωπικότητες που ζουν διαρκώς στην υπέρβαση του πνεύματος και που οι ίδιοι δεν επιζητούν ουδεμία αναγνώριση και τιμή. Δεν έχουν ανάγκη τις τιμές των ανθρώπων για να μπορούν αυτοί να τιμούν τους άλλους ανθρώπους. Ξέρετε ότι οι άνθρωποι που επιζητούν εξωτερική τιμή, αναγνώριση ή αυτοεπιβεβαίωση δεν έχουν ουδεμία σχέση με το ελληνικό πνεύμα και ας είναι κατευθείαν απόγονοι του Περικλή και ας είναι σταρ του Χόλυγουντ όπως εσείς θα θέλατε. Για όλα αυτά λοιπόν καταλαβαίνετε ότι οι Έλληνες είναι ή του ύψους ή του βάθους. Για αυτό οι Έλληνες δεν έφτιαχναν κράτη αλλά πόλεις. Δεν έβαζαν σύνορα αλλά ταξίδευαν στον κόσμο. Διότι θεωρούσαν ότι όλος ο κόσμος είναι το σπίτι τους και όλοι οι άνθρωποι αδέρφια τους. Για αυτό δεν μπορούσαν να βιάσουν και να αδικήσουν άλλους λαούς, να τους αφανίσουν αλλά αντίθετα ενίσχυαν κάθε λαό και κάθε άνθρωπο να φθάσει σε τούτη την τελειότητα του ανθρώπου. Για αυτό αν θέλετε η υπόθεση του ελληνισμού δεν είναι υπόθεση αίματος και βιολογίας αλλά πνεύματος και ελευθερίας. Για να πούμε όλη την αλήθεια Έλληνας δεν γεννιέσαι αλλά γίνεσαι. Και για να γίνεις Έλληνας πρέπει να λάμψει μέσα σου η ομορφιά του κόσμου και η ομορφιά του Θεού.
Δεν είναι τυχαίο που οι Έλληνες ερωτεύθηκαν τον Χριστό και βοήθησαν και όλο τον κόσμο να νιώσει το ίδιο. Διότι είδαν στην ζωή και στο πρόσωπο του Χριστού όλη αυτή την ανθρώπινη τελειότητα και αρετή, και ελευθερία και ταυτόχρονα τον αναγνώρισαν ως Υιό του Θεού. Για αυτό καθορίστηκε όλος ο εαυτός του πλέον ως πάθος για τον Χριστό. Και τα έδωσαν όλα, έδωσαν όλο τους τον εαυτό σε αυτή την εμπειρία και σε αυτό το κάλλος και σε αυτή την ομορφιά που είδαν και γνώρισαν σε αυτόν τον περιφρονημένο από την ανθρώπινη ιστορία και σοφία, Ναζωραίο. Έτσι, Όταν ο αρχαίος ελληνικός και εξελληνισμένος κόσμος της Ρωμαϊκής περιόδου θα γνωρίσει τον Χριστό τότε θα αφήσει όλη του την προηγούμενη απασχόληση και θα τον ακολουθήσει όπως ακριβώς οι ψαράδες της Γαλιλαίας και θα εμβαπτίσει μέσα στην ζωή του Χριστού, όλη την προηγούμενη σοφία του και θα είναι πλέον άφοβος μάρτυρας της.
Για αυτό για εμάς τους Έλληνες ο χωρισμός της πολιτείας από την εκκλησία σημαίνει διάσπαση του εαυτού μας στα δύο, άρα θάνατος. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αναγκάσουμε ή θα εμποδίσουμε τους ανθρώπους που ζουν στην Ελλάδα να μην διατηρεί ο καθένας όποια δική του θρησκευτική παράδοση και την δική του πίστη. Αντίθετα η εμπειρία και η συνάντηση με τον Χριστό δίδει τόσο πλατιά όραση των πραγμάτων και δημιουργεί τέτοια πνευματική ιδιοσυστασία που δεν σου επιτρέπει να ασκείς ουδεμία εξουσία επί των άλλων. Σέβεσαι και τιμάς τον κάθε άλλο, ακόμη και αν αυτός σε απορρίπτει ή σε μισεί και δεν θέλεις κανέναν να βιάσεις, ή να πληγώσεις, ή να θλίψεις όσο διαφορετικός από εσένα και αν είναι αυτός. Σήμερα πολύ λίγο υποπτευόμεθα ότι είναι δυνατόν η ανθρώπινη καρδιά και το ανθρώπινο πνεύμα να καταστούν τόσο λαμπερά, τόσο πλούσια, τόσο ενεργά ώστε να μπορείς να αναγνωρίζεις τον άλλον ως τον αληθινό σου εαυτό και ταυτόχρονα να είσαι απολύτως ελεύθερος από την ανάγκη να τον εξουσιάζεις, με όποιο τρόπο αφανή ή φανερό, συνειδητό ή ασυνείδητο, υλικό ή πνευματικό. Μήπως αγαπητέ μου φίλε αυτό δεν είναι πάντα το πρόβλημα του ανθρώπου, το να αποζητά δηλαδή να εξουσιάζει ως άτομο ή ως έθνος άλλα άτομα και άλλα έθνη. Να ζητά να εξουσιάζει προκειμένου να αισθανθεί έστω κατ’ ολίγον, ότι ζει, ότι υπάρχει, σκορπίζοντας γύρω του θάνατο, θλίψη, ερήμωση. Μιλούν σήμερα πολλοί συνάδελφοί μου Έλληνες ή άλλοι, και προτείνουν πολυπολιτισμικά διαπολιτισμικά και άλλα μοντέλα και θεωρίες, για την συμβίωση διαφορετικών κοινωνικών, εθνικών, εθνοτικών, ή άλλων ανθρωπίνων ομάδων. Και αυτές οι θεωρίες είναι τόσο αδύναμες να αλλάξουν τους ανθρώπους και να τους απαλλάξουν από την ανάγκη να εξουσιάζουν. Διότι, εάν ο άνθρωπος δεν μεταμορφώσει στο βάθος τον εαυτό του και να φαίνεται εξωτερικά ευγενής, στην δύσκολη στιγμή θα εκδηλώσει τον άρρωστο και νάρκισσο εαυτό του. Χρειάζεται μεγάλη άσκηση και καλλιέργεια για να γίνουμε άνθρωποι ευγενείς, ανοικτοί στους άλλους άνθρωποι, μετοχικοί και ικανοί να θυσιάζουμε το εγώ για το εσύ. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί όλοι μας έχουμε ανάγκη τον διαχρονικό ελληνικό πολιτισμό που ταυτίζεται με τον ορθόδοξο εκκλησιαστικό πολιτισμό της Ανατολής, ο οποίος στηρίχτηκε στο λόγο του Θεού: «ότι από αυτό θα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι ότι είστε δικοί μου μαθητές εάν αγάπη έχετε στους εχθρούς υμών». Γι’ αυτό όλοι οι πολιτισμοί, ο Αραβικός, ο Δυτικοευρωπαϊκός, ο Σλαβικός και Ρωσικός, ο Αμερικάνικος ή όποιος άλλος, όλοι δανείζονται και σπουδάζουν τον ελληνικό κόσμο. Και εμείς ως Έλληνες νοιώθουμε χαρά μας, όσοι άλλοι λαοί πήραν από εμάς, να γίνουν καλύτεροι από εμάς. Αυτή είναι η ελληνική μας ουσία, να χαιρόμαστε οι άλλοι να γίνονται καλύτεροι και τελειότεροι από εμάς όχι μόνο στην τεχνολογία και την διανοητική γνώση αλλά στο πνεύμα και στην ευγένεια, στην ομορφιά της καρδιάς. Τότε και εμείς υπάρχουμε αληθινά. Εδώ πραγματοποιείται όλη η δυνατότητα και ο πλούτος ο πνευματικός του αρχαίου ελληνικού κόσμου και διευρύνεται με ασύλληπτο τρόπο, έτσι που να είναι χαρά και φως όλου του κόσμου, αφού η ανιδιοτελής αγάπη και ο έρως της ελευθερίας και η απροσποίητος φιλία, καθίστανται το κέντρο του νέου κόσμου που γεννιέται. Εδώ υφίσταται ο αληθινός διαπολιτισμός και πολυπολιτισμός και δικαιώνεται όλος ο αρχαίος τρόπος των Ελλήνων. Εάν θέλετε, εδώ πραγματοποιείται εντελώς το αρχαίο όραμα των Ελλήνων για την πόλη των ζώντων προσώπων με όνομα και ταυτότητα, την πόλη του ελευθέρως υπάρχειν όχι μηχανικώς ζειν. Ο πυρήνας του ελληνικού πνεύματος αποκαλύπτεται πλέον στην συνάντησή του με τον Χριστό και την εκκλησία τους, όπου όμοια με τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. υπερβαίνονται όλοι οι διαχωρισμοί σε φυλές, σε έθνη, σε ράτσες , σε συγγένειες αίματος, σε ανώτερους ή κατώτερους. Εδώ, το ελληνικό πνεύμα μαρτυρεί με όλη του την δύναμη τον νέο τρόπο ζωής. Της ζωής δίχως όρια και δίχως κενά, όπου ο άνθρωπος θέλει να πεθάνει αυτός για να ζήσουν οι άλλοι, θέλει να δώσει όλη του την ύπαρξη στους άλλους και δεν κρατά τίποτε για τον εαυτό του. Εδώ, η αρχαία πόλις των Ελλήνων καθίσταται πλέον εκκλησία με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αφού καλούνται σε αυτήν την πόλη όλοι οι άνθρωποι να ζήσουν ζωή απεριόριστη. Στα ελληνικά, αυτό σημαίνει η λέξη εκκλησία = κλήση = κάλεσμα. Εδώ το ελληνικό πνεύμα γονιμοποιείται με νέα στοιχεία και καθίσταται μάρτυρας της αλήθειας του προσώπου, δηλαδή ότι το να είσαι μόνος σου και να εξουσιάζεις όλο τον κόσμο και όλοι να σου υποτάσσονται, αυτό είναι η μέγιστη κατάρα, η μέγιστη κόλαση. Αντίθετα εδώ διδάσκεσαι, εάν το θέλεις, να είσαι απολύτως ελεύθερος και να ζεις για τους άλλους, να γεννιέσαι στην περιοχή του άλλου όπως χαρακτηριστικά εκφράζεται η σύγχρονη ψυχαναλυτική γνώση δια στόματος Lacan. Στα ελληνικά, η λέξη χαρά είναι ταυτόσιμη με το ρήμα χαρίζω, δηλαδή δίδω δώρο χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα ή κέρδος. Και δίδεσαι ολόκληρος ως δώρο στους άλλους χωρίς να περιμένεις από αυτούς ουδεμία ωφέλεια, κανένα κέρδος ατομικό.
Ο αρχαίος τούτος ελληνικός τρόπος ήταν πρωτυπωτικά χριστιανικός. Αυτό δεν το κατενόησε η δυτική διανόηση. Δηλαδή ο αρχαίος τρόπος δεν ήταν ούτε ορθολογικός (ρασιοναλιστικός), ούτε ιδεαλιστικός, ούτε υλιστικός, ούτε μεταφυσικός, ούτε φυσιοκρατικός ή νατουραλιστικός. Αυτές οι κατηγορίες ήταν κατασκευάσματα δυτικών διανοουμένων Χριστιανών ή μη, για να προσεγγίσουν τα αρχαία κείμενα με τις δικές τους προϋποθέσεις. Ο αρχαίος ελληνικός τρόπος ήταν ιεροπρακτικός και ανθρωποκεντρικός κυριολεκτικά, θρηνιτικός, μυριολογιτικός, εορταστικός, μνημονικός, τραγικός, θεωρητικός και λογικός, πολιτικός, ασκητικός, ερωτικός. Η αλήθεια δεν είχε να κάνει με υποκειμενικές ιδέες και υποκειμενιστικές κατασκευές αλλά θεωρείτο κατόρθωμα έρωτος και άσκησης. Αυτός ο αρχαίος τρόπος των Ελλήνων δικαιώνεται και σώζεται, μεταμορφώνεται, αυξάνεται και διευρύνεται μέσα στην θεωρία και θεοπτία της Ορθόδοξης ανατολικής Εκκλησίας και καθίσταται έρως προσώπου. Η αρχαία αλήθεια ως αλησμόνητη εμπειρία του αγαθού, του ωραίου, του καλού τώρα γίνεται αλησμόνητη θέα προσώπων, θείων και ανθρωπίνων. Ο αρχαίος ελληνικός τρόπος τώρα μεταποιείται σε ελευθεροποιό και ερωτοποιό εορτή εορτών και πανήγυρη πανηγύρεων, συνάντηση συναντήσεων. Μεταποιείται μέσα από την εμπειρία της Εκκλησίας σε ασύλληπτη αίσθηση θείων και ανθρωπίνων πραγμάτων. Αυτή είναι η απροσδόκητη έκπληξη της συνάντησης του ελληνικού τρόπου και κόσμου με τον αρχέγονο και απροσποίητο χριστιανισμό, της συνάντησής του με το πρόσωπο του Χριστού και της Εκκλησίας του. Αυτό δεν το κατανόησε η Δύση όσο θα έπρεπε και όσο θα μπορούσε. Για αυτό δεν ακολούθησε την Ανατολή αλλά αντίθετα την πολέμησε και την ανταγωνίστηκε. Οι δικές σας ιδέες δεν είναι άλλο από αυτή την πνευματική προκατάληψη έναντι του ανατολικού ελληνικού ορθόδοξου κόσμου από τον κόσμο της Δύσης και δεν θα υπάρξει πραγματική πνευματική ενότητα των λαών της Ευρώπης εάν δεν ολοκληρωθεί τούτη η πνευματική συνάντηση με τον ανατολικό κόσμο. Για αυτό μας χρειάζεται η Ευρώπη για να γίνει ο πραγματικός εαυτός της. Καταλαβαίνετε λοιπόν τώρα ότι μπορεί ο ελληνικός κόσμος να διέρχεται κρίσεις ποικίλες, όμως με τις ιστορικές του καταβολές και προϋποθέσεις ιδίως όπως αυτές εκφράζονται μέσα από την ιστορία του Ορθόδοξου και Ρωμαίικου ή ελληνικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης (Νέας Ρώμης) καθίσταται μέτρο αληθούς και γόνιμης συνάντησης Δύσης και Ανατολής, Βορρά και Νότου. Εξ’ άλλου ο χριστιανικός ελληνισμός όπως κάθε αληθινός χριστιανισμός θα δοκιμάζεται πάντα και πάντα θα είναι μαρτυρικός. Όμως η σημερινή κρίση της Ελλάδος δεν είναι αποτυχία των Ελλήνων αλλά είναι αποτυχία ενός σύγχρονου πολιτικού πλαισίου, ισχυρά εξαρτημένου κάτι που συμβαίνει συνεχώς μετά την δημιουργία του νεοελληνικού κράτους. Πιστεύουμε όμως ότι αυτή η κρίση θα είναι η αρχή μιας επώδυνης μεν αλλά γόνιμης αρχής για να αναδειχθούν νέες δυνατότητες του λαού μας, για το μέλλον του αλλά και για το μέλλον της Ευρώπης ολόκληρης. Όσα αναφέρω εδώ για την ουσία και συνέχεια του ελληνικού κόσμου αρχαίου, βυζαντινού και νεώτερου δεν είναι υποκειμενικές και αυθαίρετες απόψεις αλλά είναι διαπιστώσεις μεγάλων ιστορικών και βυζαντινολόγων όπως είναι ο Ράνσιμαν, ο Βασίλιεφ, ο Οστρογκόρσκι, η Άρβελερ και άλλοι. Τον ελληνικό κόσμο και τον διαχρονικό ελληνικό τρόπο τον χρειαζόμαστε όλοι μας, Έλληνες, Ευρωπαίοι, Ασιάτες και όποιοι άλλοι ως σημείο μέγιστης ανθρωπιάς, ευγένειας, ανιδιοτέλειας, καλοσύνης ως σημείο καθολικής σοφίας προκειμένου να μην επιστρέψουμε στο μέλλον σε νέους και τραγικότερους του παρελθόντος μεσαίωνες ανελευθερίας και απανθρωπισμού. Τους αυθεντικούς Έλληνες που διασώζουν τον τρόπο που προσπαθώ εδώ με απλά λόγια και γυμνές λέξεις να περιγράψω, τους χρειαζόμαστε όλοι μας. Και είναι ευλογία που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και σήμερα κρυμμένοι μέσα στο λαό μας. Εμείς τους θεωρούμε αγίους και σοφούς. Γι’ αυτό ευαίσθητοι και ευγενείς άνθρωποι από όλο τον κόσμο και όλα τα έθνη έρχονται και σπουδάζουν εδώ στην Ελλάδα ιδίως στα μοναστήρια μας αυτό τον μυστικό τρόπο της Ορθόδοξης Ελληνική Ανατολής. Η Δύση, τόσο τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους όσο και τους Έλληνες θεολόγους και Πατέρες της Εκκλησίας τους κατενόησε μόνο νοησιαρχικά και ψυχρά λογοκρατικά (ρασιοναλιστικά), όχι υπαρξιακά, εμπειρικά, ποιητικά, καρδιακά. Έτσι δεν υποπτεύθηκε το οντολογικό ούτε το γνωσιολογικό ούτε το υπαρξιακό και ανθρωπολογικό βάθος ούτε των πρώτων ούτε των δεύτερων. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι ενδιαφέρθηκαν πρωτίστως για τα εφήμερα όντα και τον εφήμερο κόσμο και έτσι επινόησαν ή αναζήτησαν τον νοητό κόσμο όχι για να μειώσουν αξιολογικά και να περιφρονήσουν τον αισθητό και σωματικό κόσμο αλλά για να τον σώσουν και να τον γνωρίσουν τον στην ολότητά του εφήμερο αισθητό σωματικό κόσμο και όχι για να τον εξουσιάσουν και να τον οικειοποιηθούν χρησιμοθηρικά. Πόσο αλήθεια λίγο κατανοούνται ακόμη και σήμερα ένας Πλάτωνας και ένας Αριστοτέλης ή οι προσωκρατικοί δεν το υποπτεύεσθε. Στην κατεύθυνση αυτή κινήθηκαν αργότερα οι μεγάλοι Έλληνες Θεολόγοι της ανατολής γνωρίζοντας σε βάθος τόσο την επιστήμη όσο και την φιλοσοφία. Για παράδειγμα όταν μελετάς Έλληνες θεολόγους και Αγίους όπως έναν Μάξιμο Ομολογητή, έναν Γρηγόριο Παλαμά ή έναν Καβάσιλα, βλέπεις ότι περιέχουν όλη τη μοντέρνα επιστημολογία από τον Αϊνστάιν και τον Χάιζενμπεργκ ή τον Πόπερ μέχρι τους Κούν, Λάκατος και Φεϊράμπεντ. Ταυτόχρονα διαπιστώνεις πόσο βαθειά κατανοούσαν τους αρχαίους όπως τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη όχι αντιθετικά όπως συνέβη με τους δυτικούς μελετητές αλλά συνθετικά και γονιμοποιώντας τους μέσα στην ολόκληρη θεολογία του Προσώπου. Και έρχεται σήμερα ένας σύγχρονος Έλληνας θεολόγος και Επίσκοπος ο Ιωάννης Ζηζιούλας και αποσαφηνίζει με σπάνια ευκρινή και διάφανο τρόπο αυτό που λέμε θεολογία του Προσώπου, αναδεικνύοντας το ασύλληπτο βάθος όλης της ελληνικής Ορθόδοξης θεολογίας από τους Αλαξανδρεινούς χρόνους μέχρι σήμερα. Αυτή η θεολογία του Προσώπου, ταυτόσημη με την οντολογία της ελευθερίας όχι μόνο προλαμβάνει ή διορθώνει το δυτικό περσοναλιστικό υπαρξισμό (εξιστενσιαλισμό) ή τον αποδομισμό της υποκειμενοκρατίας αλλά πάει πολύ πιο πέρα σε έναν εμπειρικό ρεαλισμό και σε μια απρόσμενη καινοφάνεια εκεί που η Ευρώπη, μπορεί να πραγματοποιήσει αυθεντικά τον εαυτό της ως υπεράσπιση της Δημοκρατίας και τη ελευθερίας του ανθρώπου, πέρα από εθνικές, φυλετικές ή διεθνιστικές αγκυλώσεις και απλοποιήσεις. Και βλέπουμε μέσα σε αυτά τα επιτεύγματα πόσο η Δύση έχει στερηθεί από την σοφία της ελληνικής ανατολής επειδή παγιδεύτηκε στην επιπόλαιη και παιδική της αντίδραση απέναντι στον διαχρονικό ορθόδοξο ελληνισμό της ανατολής. Όσοι όμως ακολούθησαν αυτό το δρόμο, Ρώσοι, Σέρβοι, Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι και πολλοί άλλοι, δημιουργούν νέους δρόμους του πνεύματος που σίγουρα θα καθορίσουν το πνευματικό μέλλον όλης της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό σας επισημαίνω ότι είναι λάθος σας και αστοχία σας να χτυπάτε έτσι τον ελληνικό κόσμο. Βεβαίως, χτυπώντας τον, θα τον αναγκάσετε να φανερώσει το κρυμμένο του εαυτό. Και αυτό πολύ θα ωφελήσει όλους μας, Έλληνες ή μη. Γι’ αυτό η Ευρώπη δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό της, γι’ αυτό χρειάζεται την ελληνική ορθόδοξη Ανατολή.
Αγαπητέ μου φίλε, ίσως τώρα να μπορείς να υποπτευθείς πόσο λίγο και εσύ και πολλοί άλλοι συμπολίτες μας, ακόμη και εμείς σήμερα στην Ελλάδα, όχι μόνο στην Ευρώπη ή αλλού, πόσο λίγο γνωρίζουμε ή κατέχουμε αυτό το διαχρονικό πνεύμα των Ελλήνων που βαπτίζεται μέσα στο πνεύμα και στο πυρ του Θεού, όπως θα έλεγε και ο Ηράκλειτος. Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί ένας λαός που γεννά το σπάνιο και μοναδικό φαινόμενο ενός Dostoyevsky, θα πει δια στόματος του Ρώσου διανοούμενου και θεολόγου στο Πρίνστον, Florovsky, ότι εάν δεν γίνουμε Έλληνες δεν γινόμαστε Ορθόδοξοι. Διότι για εμάς μέσα από όλη την διαχρονική πολιτιστική μας ανάπτυξη, την αρχαία και την βυζαντινή, μαθαίνουμε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι πρόσωπο μοναδικό και ανεπανάληπτο, με όνομα και ταυτότητα, με σάρκα και οστά, ο κάθε άνθρωπος για εμάς, μαύρος ή λευκός, Ασιάτης ή Ευρωπαίος, καλός ή κακός, φίλος ή εχθρός, είναι εικόνα ζωντανή του Θεού. Και όταν χρειάστηκε να πολεμήσουμε άλλους λαούς δεν μισούσαμε τους ανθρώπους αλλά το άδικο, αφού εμείς είμαστε αυτόχθονες και ζούμε εδώ στους ίδιους τόπους, τις ίδιες πόλεις και τα ίδια χωριά ανά τους αιώνες, ενώ άλλοι λαοί έρχονται και μας κατακτούν, μας βιάζουν, μας βασανίζουν αλλά τελικά παραμένουμε μάρτυρες του εαυτού μας. Διαβάστε αμερόληπτα και όχι παραποιημένα την ιστορία και θα πεισθείτε.

Γι’ αυτό οι Έλληνες ταύτισαν τον εαυτό των τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια με την μοίρα του Χριστού και της εκκλησίας του μέσα στον κόσμο. Γι’ αυτό κάποτε προτίμησαν Τούρκικο φέσι από την Παπική Τριάρα, για να μην χάσουν την ουσία του εαυτού των, χάριν της εξωτερικής σωματική – βιολογικής επιβίωσής των. Για τους Έλληνες, ο Χριστός δεν είναι ιδρυτής θρησκείας αλλά κάτι πολύ διαφορετικό. Οι Έλληνες ήταν και παραμένουν εν πολλοίς, λαός ιεροπρακτικός. Λαός που ζει και άπτεται, με όλο του το είναι, το μυστηρίου της ζωής του κόσμου, του ανθρώπου και του Θεού, και το θέτει πάνω από κάθε χρησιμοθηρική, ατομική ή έστω εθνική αυτοεπιβεβαίωση και επιβίωση. Γι’ αυτό πάντα επιβιώνουν μέσα στις χιλιετηρίδες. Ακόμη και στην αρχαία εποχή οι Έλληνες δημιούργησαν την φιλοσοφία και τις επιστήμες, όχι για να εξουσιάσουν και να χρησιμοποιήσουν τον κόσμο, την φύση και τους ανθρώπους, όπως έπραξαν αργότερα πολλοί που έμαθαν ελληνικά γράμματα, αλλά για να βρουν και να εκφράσουν το Θεό ως την αλήθεια και ως το πρώτο Είναι. Έτσι δημιούργησαν τις βάσεις για την σύγχρονη επιστήμη – τεχνολογία, αλλά δεν στόχευαν σε αυτό. Στόχευαν σε κάτι πολύ ευρύτερο. Γι’ αυτό η ευρωπαϊκή αναγέννηση και ο διαφωτισμός, πολύ λίγα αντιλήφθηκαν από τους Έλληνες είτε στην αρχαία, είτε στην βυζαντινή και μεταβυζαντινή εποχή. Ξέρετε έχετε δίκιο λέγοντας ότι οι σύγχρονες πόλεις μας δεν έχουν συχνά ένα εξωτερικά κάλλος που θα περιμένατε. Και εγώ υποφέρω κάθε φορά που βρίσκομαι σε τέτοιες πόλεις, όπως θλίβομαι και στις ευρωπαϊκές, όμορφες εξωτερικά πόλεις, όπου όμως οι άνθρωποι μένουν ξένοι μεταξύ των και ουσιαστικά κλειστοί ως προς τους άλλους πέραν των τυπικών σχέσεων και της τυπικής ευγένειας. Όμως είναι προτιμότερο καμιά φορά το να έχεις άσχημες πόλεις, από το να αδικείς, να βιάζεις, να εκμεταλλεύεσαι τους άλλους λαούς πάνω στη γη, να συσσωρεύεις άδικο πλούτο και να χτίζεις ωραίες και λαμπερές πόλεις στην πατρίδα σου. Και εγώ λοιπόν πονώ, όπως και εσείς, για τούτη την ασχήμια των νέων μας πόλεων ή για τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Ελλάδα. Όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτε για τον λαό μας ο οποίος είναι διαρκώς πάσχων, όπως σας περιγράφω εδώ σε αυτή την επιστολή μου. Σίγουρα φταίμε και εμείς που δεν πραγματοποιούμε πάντα τον εαυτό μας. Εξ’ άλλου κανείς άνθρωπος και κανείς λαός δεν είναι αναμάρτητος. Όμως να μην ξεχνάτε ότι δεν φταίμε μόνο εμείς. Διότι είμαστε πάντα το μήλο της έριδος και πολλά διεθνή συμφέροντα ανταγωνίζονται σε αυτό τον τόπο, και δεν τον αφήνουν να βρει τον δρόμο του, χωρίς να θέλω βεβαίως να μειώσω τις δικές μας ευθύνες. Μάθετε να είστε λοιπόν αντικειμενικός, αμερόληπτος και δίκαιος ιδίως όταν κρίνετε ολόκληρους λαούς με τόσο αδυσώπητο τρόπο.

Συμπερασματικός επίλογος
Ο λαός μας λοιπόν με όλα του τα ελαττώματα ή τα λάθη του δεν παύει να είναι ο λαόςπου δημιούργησε τον πολιτισμό του προσώπου και της εικόνας, αρχίζοντας με την τραγωδία, την φιλοσοφία, την γλυπτική στην αρχαία εποχή και ολοκληρώνοντας τα με την ορθόδοξη τέχνη, εμπειρία και λατρεία, έτσι που ο κάθε άνθρωπος να είναι εικόνα και πρόσωπο ιερό, ανεξαρτήτως φύλου ή φυλής και καταγωγής, χρώματος ή κατάστασης. Δες τε ότι, οι ίδιοι άνθρωποι που θα πλάσουν τα αρχαία αγάλματα, μετά θα ζωγραφίσουν τα φαγιούμ και αργότερα τις βυζαντινές αγιογραφίες. Ακόμη, αυτοί που θα φτιάξουν την Ακρόπολη, αργότερα θα φτιάξουν την Αγία Σοφία. Ο τρόπος ο δικός μας ως ο διαχρονικός, αδιάσπαστος και συνεχής τρόπος από τη μυθολογία και τον Όμηρο μέχρι σήμερα, όσο και αν σας φαίνεται περίεργο και απίστευτο, χαρακτηρίζεται από την άρνηση κάθε νοησιαρχικής αντικειμενοποίησης του κόσμου, των πραγμάτων και των προσώπων. Για εμάς οι άνθρωποι δεν είναι άτομα ή αντικείμενα, φυσικά, κοινωνικά ή ότι άλλο, αλλά υποστάσεις και πρόσωπα μοναδικά και πολύτιμα, με κάλλος και μορφή, έτσι που ο Ευριπίδης κράζει διαρκώς μέσα από τις τραγωδίες του «Ξυστά περνάς καλέ μου από την καρδιά μου» και «αιωνίως θητεύω στο κάλλος». Και σίγουρα κι εσείς οι Γερμανοί, όπως και κάθε λαός, έχετε μεγάλες μορφές του πνεύματος και της τέχνης που μπορούν να σας διδάξουν αυτές τις ελληνικές και παγκόσμιες αλήθειες. Γι’ αυτό, εμείς γεννάμε την αναγέννηση αλλά όχι την φυσιοκρατία ή την φυσιολατρεία και το νατουραλισμό. Γεννάμε τον διαφωτισμό αλλά όχι την νοησιαρχία ή την υποκειμενοκρατία. Εμμένουμε στην διαρκή ασκητική ακροβασία και στον αμείωτο έρωτα του ενθάδε και του επέκεινα, του ιστορικού και του μεταϊστορικού και δεν εγκλωβιζόμαστε στον μονοφυσιτισμό ή τον μηδενισμό και αποδομισμό. Γι’ αυτό δεν οδηγούμαστε στον μονισμό του φυσικού ή του μεταφυσικού που ταλαιπωρεί τον κόσμο και τους ανθρώπους. Γι’ αυτό αποφεύγουμε την ατυχή πορεία του δικού σας τραγικού ήρωα Wodan (Odin), που οδηγεί τον αλύτρωτο εαυτό του αλλά και τον λαό του και την ιστορία σε πρωτόγνωρους γκρεμούς και άνυδρες ερήμους.
Γι’ αυτό η ελληνική Γνωσιολογία και Οντολογία δημιούργησε και στήριξε στον αντίποδα της Σχολαστικής Θεολογίας και Ουσιοκρατίας, τη θεολογία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ως θεολογία του προσώπου και θεολογία των Ακτίστων Ενεργειών, την οποία ποτέ ο δυτικός παπικός και ο προτεσταντικός Χριστιανισμός δεν κατενόησαν και δεν αποδέχτηκαν, εμμένοντας σε έναν Χριστιανισμό δυϊστικό και ουσιοκρατικό. Αυτόν τον Χριστιανισμό ο Γερμανός θεωρητικός φυσικός Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, όπως ανέφερα και προηγουμένως, τον χαρακτηρίζει ως ένα είδος χριστιανικού αθεϊσμού που αντικειμενοποιεί σε νεκρές και άψυχες ή μηχανικές ουσίες τον κόσμο, την φύση, τον άνθρωπο και τον Θεό. Σε αυτό πολύ θα σας ωφελούσε να μελετήσετε τους δικούς σας μεγάλους διανοητές, όπως ο Μάρτιν Χάιντεγγερ ή ο Πολ Φεϊεράμπεντ και τόσοι άλλοι σοφοί και εμπνευσμένοι άνθρωποι, που γνωρίζουν σε βάθος τα πράγματα.

Αυτό το πνεύμα της δυτικής χρησιμοθηρικής και νοησιαρχικής αντικειμενοποίησης των όντων, ευρίσκεται σήμερα στη βάση κάθε εργαλειακού πραγματισμού, που φθείρει τη φύση, το περιβάλλον αλλά και τον πολιτισμό της πραγματικής και ανιδιοτελούς φιλίας ανθρώπων και λαών. Και δεν φθείρεται μόνο ο δικός μας διαχρονικός ελληνικός και ορθόδοξος πολιτισμός αλλά και πολλοί άλλοι μεγάλοι πολιτισμοί, όπως χαρακτηριστικά περιγράφει ο ιστορικός Toynbee. Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνετε και εσείς και πολλοί άλλοι συνάνθρωποί σας που σήμερα εγκλωβισμένοι στον αντικειμενοποιητικό επιστημονισμό και εξουσιαστικό χρησιμοθηρισμό και ωφελιμισμό σύρουν τους εαυτούς τους και τους λαούς των σε μία πρωτόγνωρη, σκοτεινή περίοδο της παγκόσμιας ιστορίας.
Διότι, ενώ έχουμε συσσωρεύσει τόση γνώση, τόσο πλούτο και τόση τεχνολογία, ωστόσο ο πλανήτης οδηγείται στην αυξανόμενη εξαθλίωσή του, όπου το φυσικό περιβάλλον καταστρέφεται ανεπανόρθωτα, οι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους πεινούν, διψούν, μένουν αμόρφωτοι, εξωθούνται στην τρομοκρατία και όπου ανθεί η νέα μορφή μεσαιωνισμού και ανθρωπο-εμπορίου, τα ναρκωτικά, οι πόλεμοι, το εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, λευκής σάρκας και τόσα άλλα που κοσμούν μεγαλόπρεπα επάνω στον πλανήτη μας και όλα αυτά δεν είναι τελείως άσχετα με την παγκοσμιοποίηση του δυτικού τεχνικού πνευματος. Διαβάστε για όλα αυτά, τον Ιγνάσιο Ραμόνε και άλλους μεγάλους Ευρωπαίους συναδέλφους σας που τα γνωρίζουν και τα αναλύουν καλύτερα από εμένα ή καλλιτέχνες του επιπέδου του Μάικλ Μούρ και άλλων που αγωνιούν για το μέλλον του δυτικού πολιτισμού και του δυτικού ανθρώπου που σήμερα ηγεμονεύει τον πλανήτη, είτε ο ίδιος είτε οι υπάκουοι μαθητές του σε βορρά, νότο και ανατολή.
Και γράφοντας αυτά τα σκληρά λόγια, με τίποτε δεν μειώνουμε το θαύμα που πραγματοποιήθηκε τους τελευταίους αιώνες από το δυτικό άνθρωπο. Εννοώ την επιστήμη και την τεχνολογία, ή την Δημοκρατική διακυβέρνηση και το ανθρωπιστικό ιδεώδες. Όμως, δεν πρέπει ούτε εσείς, ως άνθρωπος της Δύσης να ξεχνάτε πόσα πήρατε και πόσα παίρνετε ως Δυτικοί λαοί ακόμη και σήμερα από όλους τους λαούς της γης. Από τους Έλληνες του Βυζαντίου πήρατε τα γράμματα και την παιδεία, αλλά και τον υλικό των πλούτο με Σταυροφορίες και άλλους τρόπους. Από τους αραβικούς λαούς τα πετρέλαια. Από τους Αφρικανούς το χρυσό και τα πολύτιμα μέταλλα, ή ότι άλλο χρήσιμο έχει η ήπειρος της Αφρικής. Από τους αυτόχθονες της νέας Ατλαντίδας τη γη τους και το χρυσό τους. Από παντού ο δυτικός άνθρωπος παίρνει, και δεν ξέρω ποιος θα μπορούσε να μετρήσει δίκαια αν αυτά που δίνει σήμερα η Δύση στους άλλους λαούς ανταποκρίνονται σε ό,τι αυτή πήρε ή παίρνει από αυτούς.
Τέλος, εάν μελετήσετε απροκατάληπτα την ιστορία μας, τις πηγές μας, τη ζωή μας ολόκληρη, θα διαπιστώσετε με θαυμασμό ότι είμαστε ο ίδιος λαός με τον ίδιο ψυχοκοινωνικό, πολιτειολογικό, υπαρξιακό -ακόμη δε με τον ίδιο βιολογικό- εαυτό, αφού σας ενδιαφέρει τόσο πολύ η βιολογία εσάς και όποιους άλλους μαθητές του Φαλμεράυερ, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο υποκύπτετε στον πειρασμό του φυλετισμού και του ρατσισμού. Διότι εμείς ως Έλληνες ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε τη βιολογία και τη ζωολογία για να μιλήσουμε για τον άνθρωπο. Διότι για το λαό μας και τον πολιτισμό του, ο κάθε άνθρωπος είναι μυστήριο μέγιστο και θεϊκό και ο κάθε λαός έχει μοναδική αξία, όπως και ο κάθε άνθρωπος. Ακόμη δε, ο κάθε επιμέρους άνθρωπος συμπυκνώνει στο είναι του όλο τον κόσμο, ολόκληρο το Σύμπαν. Ο επιμέρους άνθρωπος, είναι συγχρόνως ολόκληρη η ανθρωπότητα. Καταλαβαίνετε τώρα ότι με αυτόν τον τρόπο είμεθα πολύ πιο πέρα από ιδεοκρατικούς προσδιορισμούς, φυλετικούς, ρατσιστικούς, εθνικιστικούς. Με αυτό τον τρόπο αγγίζουμε την περιοχή του ανθρώπου ως ανθρώπου, στο μυστήριο του Dasein, όπως θα έλεγε ο δικός σας Heidegger ή πολύ περισσότερο στη περιοχή του θεανθρώπινου μυστηρίου, όπως μας ενημερώνουν οι δικοί μας δάσκαλοι. Έτσι, εάν ένας άνθρωπος αδικείται ή χάνεται, Έλληνας ή μη, μαύρος ή λευκός, βόρειος ή νότιος, Ευρωπαίος ή Ασιάτης, τότε αδικείται και χάνεται ολόκληρη η ανθρωπότητα και ολόκληρος ο κόσμος. Εάν λοιπόν μας γνωρίσετε, θα διαπιστώσετε ότι ο ίδιος ο λαός και το ίδιο ιστορικό φαινόμενο ακούει στα ονόματα: Έλληνες, Ίωνες, Μακεδόνες, Γραικοί, Ρωμηοί, Πόντιοι, για να αναφέρω λίγα μόνο από τα πολλά ονόματά μας που χρησιμοποιήθηκαν ανά τους αιώνες και τις χιλιετηρίδες είτε από εμάς τους ίδιους, είτε από άλλους λαούς, για να μας χαρακτηρίσουν και να μας διακρίνουν από τους εαυτούς των.

Με τιμή,
Γεώργιος Π. Παύλος
Αν. Καθηγητής
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης