Η Τουρκική απειλή για τη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Όλα όσα γράφονται ακολούθως, προέρχονται από την πεποίθηση και την ειλικρινή διάθεση και πίστη μας ότι μπορεί και πρέπει να υπάρξει πραγματική φιλία και συνεργασία μεταξύ των δύο λαών, Τουρκίας και Ελλάδας. Αρκεί γι’ αυτό να αποφασίσει η Τουρκία να μιμηθεί την Ελλάδα και να απαλλαχθεί από τον μεγαλο-ιδεατικό εαυτό της, να μετανοήσει ως προς το αμαρτωλό παρελθόν της, να μάθει να τιμά τον άνθρωπο, την ελευθερία, την δημοκρατία των λαών και να δημιουργήσει το νέο ευρωπαϊκό πρόσωπό της.

Η Ελλάδα, στην Θράκη και το Αιγαίο αλλά και η Κύπρος, ευρίσκονται υπό την όλο και περισσότερο εκτεινόμενη απειλή της αφανούς μεν πλην όμως πραγματικής τουρκικής «ειρηνικής εισβολής». Ο ελληνικός λαός και ο απανταχού ελληνισμός καλούνται να πουν για άλλη μια φορά το ΟΧΙ απέναντι σε κάθε μορφή επεκτατισμού και κάθε μορφή κατάλυσης της ελληνικής κυριαρχίας, στην Θράκη και στο Αιγαίο αλλά και της κυπριακής κυριαρχίας και της δημοκρατίας στην Κύπρο.

Θράκη

Τη στιγμή που έχει σχεδόν αφανισθεί ο Ελληνισμός της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου στη Θράκη περνούμε σε νέες και αναβαθμισμένες πλέον διεκδικήσεις. Σταχυολογούμε μερικές ενδεικτικές προτάσεις και αποφάσεις από τα πρακτικά πρόσφατης συνδιάσκεψης των «Τούρκων Δυτικής Θράκης» στην Κωνσταντινούπολη, τον Σεπτέμβριο του 2006. Σε ό,τι ακολουθεί φαίνεται σαφώς ο στόχος δημιουργίας νέων όρων στη Θράκη πολύ πιο πέρα από τα νόμιμα λειτουργικά δικαιώματα που οφείλει ένα δημοκρατικό κράτος να διασφαλίζει για κάθε μειονοτική ομάδα μέσα σε αυτό. Μάλιστα, εάν η Ελλάδα δεν αντιδράσει και δεν εφαρμόσει αυστηρά το ελληνικό και ευρωπαϊκό δίκαιο, αλλά αποδεχθεί με όποιες παραχωρήσεις τις μεθοδεύσεις αυτές, πολύ σύντομα κάθε θρησκευτική ομάδα στην Ελλάδα θα χρησιμοποιηθεί για τη μερική κατάλυση της ελληνικής Πολιτείας στην ελληνική επικράτεια. Στα κατωτέρω αποσπάσματα φαίνεται σαφώς η επιχειρούμενη δημιουργία κράτους εν κράτει.

1. Να συνεχιστεί ο κάθε είδους νομικός αγώνας
2. Το κλείσιμο ιδρυμάτων μας είναι απόδειξη της αντιδημοκρατικής και παράνομης πραγματικότητας της Ελλάδος
3. Να εξασφαλιστεί μια επικοινωνία πληροφόρησης με την παγκόσμια κοινή γνώμη
4. Να τονίζεται η απαράδεκτη πραγματικότητα που προέκυψε μετά την παράνομη αλλαγή του δημογραφικού συστήματος της Δ. Θράκης
5. Τα άτομα που θα πάρουν μέρος στα πολιτικά κόμματα να κρατούν το συμφέρον της μειονότητας πάνω από το δικό τους
6. Να συνεχιστούν οι κοινωνικο-πολιτιστικές, καλλιτεχνικές και αθλητικές δραστηριότητες των μειονοτικών κοινοτήτων και Δημαρχιών. Να ιδρυθούν διάφορα πολιτιστικά κέντρα και να γίνουν σχέδια για τον σκοπό αυτό.

Επιτροπή Παιδείας και Πολιτισμού

1. Διεύρυνση του πολιτιστικού πλαισίου του τουρκικού πολιτισμού και αναβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Να δημιουργηθούν στην περιοχή στρατηγικές εθνικού συμφέροντος, ισχύος και ομοψυχίας
2. Να αναπτυχθεί συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της δυτικής Θράκης και της Τουρκίας
3. Να πραγματοποιηθεί το συντομότερο εκπαιδευτικό συνέδριο των Τούρκων της δυτικής Θράκης με το συντονισμό του Υπουργείου Παιδείας και του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας
4. Να διευρυνθεί η ψυχολογική στήριξη των παιδιών και των νέων στη δομή των μη κυβερνητικών οργανώσεων, και μειονοτικών σχολείων
5. Το ταχύτερο να γίνεται ο εντοπισμός από εξειδικευμένα στελέχη των έξυπνων παιδιών
6. Να αναπτυχθούν οι υπηρεσίες στήριξης των παιδιών και γονέων με ειδικές ανάγκες στα πλαίσια των μη κυβερνητικών τουρκικών οργανώσεων
7. Να επεκταθούν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα προσχολικής εκπαίδευσης, τα οποία ιδρύθηκαν με σκοπό τη διάσωση του τούρκικου πολιτισμού, όπως οι παιδικοί σταθμοί και να υπάρξει συνεργασία με τα αντίστοιχα τούρκικα

Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Νομικού Δικαίου

1. Σε ενημερότητα ενώπιον των Ηνωμένων Εθνών και της Ε.Ε. οι παραβιάσεις που γίνονται εκ μέρους της Ελλάδος προς την τουρκική μειονότητα. Σύμφωνα μ’ αυτό, το τουρκικό κοινοβούλιο να πάρει απόφαση ότι οι παραβιάσεις αυτές γίνονται με σκοπό την εθνική διάλυση της μειονότητας
2. Η καμπάνια που ξεκίνησε για να περάσει από την βουλή το πλαίσιο συμφωνίας περί προστασίας εθνικών μειονοτήτων του 1997 να συνεχιστεί και να δημιουργηθούν ομάδες καταπίεσης

Επιτροπή Τύπου και Διεθνών Σχέσεων

1. Να συνεχιστεί ο αγώνας τον οποίο ξεκίνησαν οι Τούρκοι της δυτικής Θράκης για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους
2. Να ενισχυθεί ο αγώνας που διεξάγεται σε διεθνές επίπεδο, να συσταθεί μια επιτροπή που θα ασχοληθεί επαγγελματικά με το ζήτημα, με επίκεντρο φυσικά τη δυτική Θράκη, η οποία θα εξασφαλίζει τον συντονισμό μεταξύ των Τούρκων της διασποράς
3. Τα προβλήματα των Τούρκων της δυτική Θράκης να προωθούνται με εκθέσεις που θα γίνονται ετησίως προς τις διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μειονοτήτων
4. Στο θέμα κοινωνικοοικονομικής και πολιτιστικής κατάστασης στη Θράκη να αναπτυχθούν περισσότερο ακαδημαϊκές εργασίες. Να γίνουν επιστημονικές εργασίες και να παρακινηθούν δημοσιογράφοι, συγγραφείς και ερευνητές να κάνουν προσπάθειες στο πεδίο αυτό
5. Να καταρτιστούν στελέχη γνώστες της Ελληνικής και άλλων ξένων γλωσσών για την αύξηση των δραστηριοτήτων λόμπι
6. Να γίνουν οι προεργασίες για τη δημιουργία πρακτορείου ειδήσεων καθώς και για την κυκλοφορία ημερήσιας εφημερίδας στην δυτική Θράκη
7. Να αυξηθούν τα έντυπα του μειονοτικού τύπου προς τους Τούρκους ομοεθνείς του νομού Έβρου.
8. Να κλείσει η ΕΠΑΘ και να μην γίνεται παρέμβαση στην παιδεία της τουρκικής μειονότητας δυτικής Θράκης. Να ιδρυθεί μια Σχολή που θα υπάγεται στην αρχιμουφτεία, όπου θα εκπαιδεύονται οι θρησκευτικοί λειτουργοί της τουρκικής μειονότητας
9. Για να μπορέσουν οι Τούρκοι της Δ. Θράκης να σημειώσουν θρησκευτική και εθνική πρόοδο, να εξασφαλιστούν οικονομικές ενισχύσεις και να πραγματοποιηθούν ανάλογες εκπαιδευτικές εκπομπές για τα παιδιά της περιοχής

Επιτροπή Οικονομικών

1. Αποφασίστηκε η ίδρυση κέντρου οικονομικών ερευνών που θα εδρεύει στην Κομοτηνή για αύξηση των γεωργικών δραστηριοτήτων
2. Να στηριχθεί επιστημονικά η κτηνοτροφία που είναι σημαντική. Η κτηνοτροφία πρέπει να θεωρηθεί ως ένα σύστημα ενσωμάτωσης
3. Να υπάρξει προσανατολισμός σε βιολογική και θερμοκηπιακή καλλιέργεια
4. Επειγόντως πρέπει να ιδρυθεί στη δυτική Θράκη, κυρίως, για τους δυτικοθρακιώτες Τούρκους, ένας φορέας χρηματοδότησης με μετόχους τους ίδιους τους Τούρκους δυτικοθρακιώτες
5. Να γίνουν εργασίες και προσπάθειες, ώστε τα κεφάλαια που διαθέτουν στις χώρες της δυτικής Ευρώπης, όπου βρίσκονται οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης, να τα επενδύσουν πρώτα στις χώρες όπου βρίσκονται και στη συνέχεια να κάνουν προσπάθειες με προορισμό την δυτική Θράκη.

Συμπληρωματικά προς τα ανωτέρω που σαφώς δείχνουν τι επιδιώκει η Τουρκία στη Θράκη, αναφέρουμε και τα εξής:

• Ιδρύθηκε προσφάτως πολιτιστικός φορέας από εξέχοντα μειονοτικά στελέχη (ηγετική ομάδα της Μειονότητας) με σκοπό την ίδρυση νηπιαγωγείων, σχολείων και πανεπιστημίου(!)
• Λειτουργία επιδοτούμενων φροντιστηρίων όπου φοιτούν με επιδότηση χιλιάδες παιδιά μουσουλμάνων σε μαθήματα γλώσσας, θρησκευτικά και άλλα μαθήματα
• Συστηματική λειτουργία 150 κορανικών σχολείων ( συνδεόμενα με το βαθύ Τουρκικό Κράτος) όπου φοιτούν όλα τα μικρά παιδιά της μειονότητας
• Τα ανωτέρω φανερώνουν την ύπαρξη στην Θράκη κατ’ ουσίαν παράλληλης εκπαίδευσης, που βαθμιαία θα οδηγήσει σε παράλληλη διοίκηση και ό,τι άλλο
• 400 έως 500 sites στο διαδίκτυο όπου κυκλοφορούν διαρκώς χυδαιότητες εναντίον της Ελλάδος και προβάλλονται σημαίες και άλλα σύμβολα της Ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης
• Μαζική αγορά ελληνικής γης από Μουσουλμάνους με αναλογία 1/10 ( 1 χριστιανός αγοράζει μουσουλμανικό ακίνητο και 10 μουσουλμάνοι χριστιανικά)
• Συστηματική και πολυεπίπεδη διάδοση τουρκικού πολιτισμού και εκπαίδευση νέων σε τουρκικό τραγούδι, χορό, θέατρο και άλλες μορφές τουρκικού πολιτισμού με στόχο την πολιτιστική – κοινωνική διαχείριση και τον αποκλειστικό εξωτερικό έλεγχο της μειονότητας
• Δημιουργία με εντατικούς ρυθμούς τοπικών ποδοσφαιρικών σωματείων, πολιτιστικών και άλλων φορέων
• Δημιουργία ισχυρού τουρκικού οράματος και δόμηση τουρκικής ιδεολογικής ηγεμονίας στην Θράκη.

Αιγαίο

Η Τουρκία ουδέποτε αποδέχθηκε τα Δωδεκάνησα ως ελληνικά. Είναι γνωστές σε όλους οι με κάθε τρόπο τουρκικές διεκδικήσεις και προκλήσεις στο Ανατολικό Αιγαίο και ευρύτερα. Εδώ φαίνεται πόσο υστερεί η Ελλάδα, όσον αφορά αφενός στην ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης σχετικά με την ιστορική ελληνική συνέχεια όλων των νησιών του Αιγαίου όπως και της Κύπρου ως αδιάσπαστη συνέχεια του Ελληνισμού της Ιωνίας και αφετέρου στη δίκαιη καταγγελία στην διεθνή κοινή γνώμη του τουρκικού επεκτατισμού εις βάρος της.

Κύπρος

Αρκεί να αναφέρουμε ότι σήμερα στην Κύπρο η Τουρκία επιχειρεί την πλέον αδίστακτη διεκδίκησή της εφ’ όλης της νήσου, αφού ζητά να βγει προσωρινά από την Ευρωπαϊκή Ένωση το ελεύθερο δημοκρατικό και διεθνώς αναγνωρισμένο κυπριακό κράτος, να ενωθεί με την κατεχόμενη Κύπρο και μετά να επανεισέλθει σε αυτήν. Πλέον, η Τουρκία της υπεροπλίας ξαναθυμάται τον οθωμανικό εαυτό της και διεκδικεί τα οθωμανικά της εδάφη συνολικά. Ξεχνά βεβαίως η ίδια ότι επί 400 χρόνια ζει και υπάρχει έχοντας υποδουλώσει ολόκληρο το βυζαντινό Ελληνισμό, τον οποίο ονομάζει περιφρονητικά ραγιά ή πιο φιλότιμα, Ρωμηό. Δεν μπορούμε λοιπόν να επιτρέψουμε ή να δεχθούμε την όποια τουρκοποίηση της ελεύθερης Κύπρου, η οποία ήταν ανέκαθεν πατρίδα ελληνική. Ας μην ξεχνούμε ότι από την μυθική περίοδο η Κύπρος είναι αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνισμού.

Αυτή η ιστορική παρατήρησή μας δεν σημαίνει αμφισβήτηση εκ μέρους της Ελλάδας των σημερινών συνόρων του τουρκικού κράτους, αλλά θέτει το ζήτημα Τουρκία – Ελλάδα στην ορθή ιστορική του βάση. Ακόμη, λέγοντας αυτές τις αλήθειες δεν θέλουμε να αποκρύψουμε τις όποιες πραγματικές σχέσεις συμπάθειας και φιλίας των δύο λαών που αναπτύχθηκαν κατά το παρελθόν παρά τις ιστορικές δυσκολίες.

Σήμερα αυτές οι ιστορικές σχέσεις φιλίας θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση μιας νέας εποχής για τη μελλοντική σχέση των δύο λαών, αφήνοντας βέβαια η Τουρκία κατά μέρος κάθε ανατολίτικη διεκδικητική ή αυτοκρατορική διπλωματία που κληρονόμησε από το ελληνικό Βυζάντιο, το οποίο βεβαίως ήταν ο νόμιμος ιστορικός κάτοικος της περιοχής τουλάχιστον κατά τους τελευταίους 20 αιώνες ή και περισσότερο, και όχι κατακτητής άλλων λαών. Διότι η μεν Ρώμη κατέκτησε τις ελληνικές πόλεις στρατιωτικά, αλλά η ίδια κατακτήθηκε από την Ελλάδα πολιτισμικά. Δυστυχώς βέβαια, η Οθωμανική Αυτοκρατορία ενώ αφομοίωσε πολλά ελληνικά και βυζαντινά πολιτιστικά στοιχεία, παρέμεινε κατά βάθος μέχρι πρόσφατα ασιατική αυτοκρατορία. Δεν κατάφερε να ελληνοποιηθεί, όπως συνέβει παλαιότερα με την Ρώμη, αφού ήταν πολύ ανώριμη να συναντηθεί με το προχωρημένο για την εποχή του ελληνικό πνεύμα. Ίσως τώρα, η Τουρκία αρχίζει να συναντιέται με τα ελληνικά γράμματα και τον ελληνικό κόσμο, όπως δείχνει η έκρηξη τουρκικών μεταφράσεων της αρχαίας αλλά και της διαχρονικής ελληνικής γραμματείας.

Αυτό είναι πράγματι μια ελπίδα για την μελλοντική συνάντηση και συνεργασία των δύο λαών, ανεξάρτητα από τις όποιες απειλές και διεκδικήσεις του ενός εναντίον του άλλου. Η συνειδητοποίηση αυτής της ιστορικής αλήθειας από πλευράς Τουρκίας θα συμβάλει τα μέγιστα, προκειμένου να βρει η ίδια το νέο της ρόλο και το νέο της δίκαιο πρόσωπο στην ιστορία.

‘Υστερα από αυτά, το νέο χρέος των Ελλήνων είναι να υπερβούν κάθε δειλία, φόβο, νοοτροπία ευδαιμονισμού, ωχαδερφισμού ή καλοπέρασης και αδιαφορίας για το μέλλον των παιδιών των και της πατρίδας τους και να μην αποσυνδεθούν τώρα στην ύστερη εποχή από το πολλών χιλιετηρίδων ιστορικό παρελθόν των. Καλούνται οι Έλληνες να περισώσουν την ελευθερία και την δημοκρατία της Ελλάδας αλλά και την ακεραιότητά της.

Καλούνται οι Έλληνες, ακόμη, να προστατέψουν για άλλη μια φορά την Ευρώπη και την ενότητά της, η οποία σαφώς εξαρτάται από την εδαφική και γεωγραφική ακεραιότητα του ελληνικού κράτους. Διότι δεν έχει ουδεμία αξία το να έχουμε ως άτομα γνώσεις, πλούτο, χρήματα, ανέσεις, περιουσίες ή όποια άλλη ατομική αυτάρκεια και να δεχόμαστε μοιρολατρικά να μειωθεί η ελεύθερη Ελλάδα, επιτρέποντας έτσι να επαναληφθούν γεγονότα του παρελθόντος με τραγικές συνέπειες για το μέλλον του σύγχρονου Ελληνισμού.

Διότι τα τελευταία 100 περίπου χρόνια ζούμε ή και προκαλούμε με τον άσοφα, κακώς εννοούμενο, στενά εθνικιστικό κομματικοποιημένο ελλαδιστικό μας τρόπο τη διαρκή κατάρρευση του ιστορικού Ελληνισμού σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο, την Βαλκανική και τον Εύξεινο Πόντο. Ταυτόχρονα, οδηγούμε σε μια επικίνδυνη αδρανοποίηση και αποδυνάμωση τον ομογενειακό Ελληνισμό.

Διότι δεν έχει σημασία να υπάρχουμε ως άτομα σε όποια καλή ή κακή κατάσταση και να κομματιαστεί η Ελλάδα, να διχοτομηθεί η Θράκη και το Αιγαίο και να αλωθεί η υπόλοιπη Κύπρος. Ας αποφασίσουμε εάν χρειαστεί να «πεινάσουμε», να «διψάσουμε» και να φτωχύνουμε αλλά να μην δεχτούμε νέα ταπείνωση, νέα υποτέλεια, νέο οθωμανικό μεσαίωνα. Η Θράκη, το Αιγαίο αλλά και η Κύπρος, μαζί με την ηπειρωτική και ιόνια Ελλάδα είναι οι ιστορικά εναπομείναντες ελληνικοί τόποι και ευρωπαϊκή γη. Είναι τόποι δημοκρατίας και ελευθερίας. Αρνούμαστε οποιαδήποτε μορφή υφαρπαγής και αποκοπής των είτε από την Ελλάδα (Θράκη, Αιγαίο) είτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Κύπρος). Αρνούμαστε να επιστρέψουμε σε παλαιότερες εποχές φόβου, ανελευθερίας, υποτέλειας και προσβολής κάθε αξιοπρέπειάς μας, ως άνθρωποι και ως Έλληνες. Θα πρέπει να εμποδίσουμε την Τουρκία να προσβάλλει την ιστορία, την δημοκρατία και την ειρήνη. Ο τουρκικός επεκτατισμός βλάπτει την ιστορία και την δημοκρατία της Ευρώπης, βλάπτει και προσβάλλει την ειρήνη και την συνεργασία όλων των λαών, βλάπτει και προσβάλλει τον ίδιο τον τουρκικό λαό. Εάν επιτραπεί η Τουρκία να διεκδικεί ελληνική και ευρωπαϊκή γη, θάλασσα και γεωγραφία, τότε ανοίγουν πάλι οι ασκοί του Αιόλου και δυναμιτίζεται η παγκόσμια ειρήνη.

Η Τουρκία στο οθωμανικό ή νεοτουρκικό παρελθόν της, δεν είναι άλλο από μια βίαιη, άλογη και υποσυνείδητη εμμονή στο να κυριεύει, να υποδουλώνει, να εξουθενώνει και να εξουσιάζει, να βασανίζει, να λεηλατεί και να αφανίζει ιστορικούς λαούς που τόλμησαν να της αντισταθούν. Δεν πρέπει να της επιτραπεί να συνεχίσει αυτό τον μεσαιωνικό της ρόλο. Πρέπει να καταγγελθεί διεθνώς και να αναγκαστεί να λειτουργήσει πλέον ως δημοκρατική και ειρηνική χώρα που σέβεται τα σύνορα άλλων λαών, την ελευθερία την δημοκρατία και την ειρήνη.

Εάν θέλει η Τουρκία να διαδραματίσει έναν πράγματι ειρηνικό ηγετικό ρόλο στην περιοχή της, χάριν της κοινής ωφέλειας όλων των βαλκανικών λαών, θα πρέπει αν αποκτήσει αληθινό και όχι προσποιητά δημοκρατικό πρόσωπο. Θα πρέπει να αποφασίσει να σεβαστεί την ιστορία των λαών που η μοίρα της ιστορίας όρισε να ευρίσκονται υπό την κυριαρχία της επ’ αρκετούς αιώνες, κατά το οθωμανικό της παρελθόν και δεν δικαιούται να επιθυμεί νέες μορφές κυριαρχίας στο μέλλον.

Αντί να εξάγει προς τα έξω με τρόπο σοβινιστικό, επεκτατικό και φθοροποιό του πνεύματος ειρήνης, συνεργασίας και δημιουργικής συμβίωσης των λαών -σείουσα την ρομφαία του πολέμου και της απειλής- το δικό της εσωτερικό έλλειμμα δημοκρατίας και το δικό της εσωτερικό αίσθημα ανασφάλειας, θα πρέπει να αναζητήσει νέο και υγιές πολιτικό-κοινωνικό ή εθνικό όραμα, τόσο για τον εαυτό της όσο και για τη σχέση της με τους λαούς που την περιβάλλουν.

Διότι με τον τρόπο της απειλής και του σοβινιστικού επεκτατισμού το μόνο που θα κατορθώσει μακροπρόθεσμα είναι να βλάψει τον εαυτό της, στρέφοντας εναντίον της όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Θα πρέπει να μάθει να σέβεται την ιστορία και τα δικαιώματα όλων των λαών που την περιβάλλουν αλλά και των εθνοτικών ομάδων μη τουρκικής καταγωγής που περιλαμβάνει στο εσωτερικό της. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που θα της εξασφαλίσει μια τιμητική θέση στην ιστορία και θα λευκάνει το ιστορικό και βαρβαρικό παρελθόν της.

Εν τέλει, πρέπει κάποτε η Τουρκία να μετανοήσει για τα σφάλματα της, να ζητήσει συγνώμη από όσους λαούς και ανθρώπινες ομάδες έβλαψε και να σχεδιάσει το νέο ευρωπαϊκό, δημιουργικό, ανθρωπιστικό, ειρηνικό και δημοκρατικό πρόσωπό της. Θα πρέπει να παύσει να επαληθεύει για τον εαυτό της τραγικές και ανήκουστες φράσεις, όπως την ακόλουθη ρήση του γνωστού ιστορικού των πολιτισμών Arnold Τoynbee, ο οποίος αναφερόμενος στο ρόλο της Τουρκίας για εκδυτικισμό και έλεγχο του Ισλάμ, γράφει χαρακτηριστικά ότι η δυτικοποίησή της «… πραγματοποιήθηκε με τόσο πνεύμα, υπό τοιαύτα σοβαρά εμπόδια και έναντι τόσης βαρείας υπεροχής (των αντιθέτων), ώστε κάθε γενναιόδωρα σκεπτόμενος παρατηρητής θα κάνει παραχωρήσεις για τα σφάλματά της και ακόμη για τα εγκλήματά της και θα της ευχηθεί επιτυχία στο φοβερό έργο της…» (Arnold Toynbee, Civilization on Trial and the World and the West, The World Publishing Co., New York 1965). Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα διαρκώς να υπαναχωρεί χάριν της ειρήνης και της φιλίας και η Τουρκία να κλείνει ιστορικές σχολές όπως αυτή της Χάλκης, να αφανίζει τον ελληνισμό της Πόλης ή των ιστορικών νησιών Ίμβρου και Τένεδου, ενώ σήμερα ευρισκόμεθα υπνώττοντες καθ’ οδόν προς νέες παραχωρήσεις, είτε στην Θράκη, είτε στο Αιγαίο είτε ακόμη και στην Κύπρο.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΥΠΑΙΝΙΓΜΟΙ

Τέλος, μερικοί ιστορικοί υπαινιγμοί είναι αναγκαίοι για να ενεργοποιήσουν κάθε Έλληνα, Ευρωπαίο αλλά και πολίτη της διεθνούς κοινότητας υπέρ της προστασίας της ειρήνης από την αναβιούμενη τουρκική απειλή. Εάν σε εμπόλεμη κατάσταση φονεύεις άμαχο πληθυσμό, τότε αυτό είναι έγκλημα πολέμου και επ΄ουδενί δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, εάν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι και όχι άλογα ζώα. Και είμαι έτοιμος ως Έλληνας, να καταδικάσω και να καταγγείλω κάθε Έλληνα στρατιώτη ή απλό πολίτη που διέπραξε κατά το παρελθόν τέτοιο έγκλημα εναντίον του τουρκικού λαού, είτε στην μικρασιατική εμπόλεμη περίοδο είτε στην περίοδο της κυπριακής κρίσης. Όμως, δεν έχουμε κανένα αποδεικτικό στοιχείο για εκ προθέσεων και άνωθεν καθοδηγούμενες τέτοιες ελληνικές ενέργειες, τις οποίες καταδικάζουμε και ζητούμε συγγνώμη από τον τουρκικό λαό και την τουρκική πολιτεία, όπου αυτές συνέβησαν.

Όμως όπου έλαβαν χώρα μεμονωμένα εγκλήματα πολέμου από Έλληνες υπήρξε γι’ αυτούς παραδειγματική τιμωρία από την ίδια την ελληνική αρχή. Ταυτόχρονα, αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στην γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου που συνέβη μάλιστα κυρίως σε καιρό ειρήνης, ή την γενοκτονία του μικρασιατικού Ελληνισμού και το κάψιμο της Σμύρνης, τον βίαιο διωγμό και την κλοπή των περιουσιών των Ελλήνων της Πόλης και τον αφανισμό των κατοίκων της Ίμβρου και της Τενέδου. Πρόκειται περί γεγονότων που θα πρέπει να υπενθυμίζονται διαρκώς και να καταγγέλλονται στην διεθνή κοινότητα.

Γέμει δε η ειδησεογραφία και εργογραφία ξένων παρατηρητών από στοιχεία και μαρτυρίες για τον άνωθεν καθοδηγούμενο και προσχεδιασμένο τρόπο όλων των ανήκουστων εγκλημάτων πολέμου της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας. Αντίθετα, και στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, γέμει η ελληνική ιστορία που κάποιοι φοβούνται να την διδάσκουν, από αληθινό αλτρουϊσμό σεβασμού από πλευράς των Ελλήνων προς τον άμαχο τουρκικό πληθυσμό, όπως στην περίπτωση της Τρίπολης, όπου ο Κολοκοτρώνης και η Μπουμπουλίνα, προκειμένου να σώσουν τους άμαχους Τούρκους κατοίκους από το μένος των πολιορκητών, τους μετέφεραν με καράβια και τους αποβίβασαν στην μικρασιατική ακτή.

Οι Έλληνες, ουδέποτε σούβλισαν, εξανδραπόδησαν, ή βίασαν και ουδέποτε προσέβαλαν την τιμή της γυναίκας, του άνδρα και του παιδιού, ουδέποτε έκαψαν ολόκληρες πόλεις και ουδέποτε έπραξαν ό,τι άλλο παρόμοιο εναντίον του τουρκικού ή άλλου λαού. Ίσως είναι μοναδικό φαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία αυτό της τουρκικής και οθωμανικής ιστορίας, δηλαδή, ένας λαός να εορτάζει ως εθνική του επέτειο τον αφανισμό και τον εξανδραποδισμό ενός άλλου λαού από την πατρίδα του και την πόλη του, από τα ιερά και τα όσιά του, από τους τόπους των προγόνων του. Τα εγκλήματα της Τουρκίας εναντίον του Ελληνισμού είναι ανεξίτηλα στην ιστορία και δεν μπορούν να σβηστούν με κανένα τρόπο. Όποιοι επιθυμούν να τα σμικρύνουν κάθε άλλο παρά την ειρήνη υπηρετούν, διότι ενθαρρύνουν τον τουρκικό σοβινισμό για νέες διεκδικήσεις δήθεν νόμιμες ιστορικά και δίκαιες νομικά.

Βεβαίως, θα πρέπει ως Έλληνες να είμεθα ευγνώμονες προς το τουρκικό οθωμανικό κράτος, αφού στα τετρακόσια χρόνια κυριαρχίας δεν μας εξαφάνισε ως λαό τελείως και μας επέτρεψε να υπάρξουμε εθνικά, γλωσσικά, πολιτιστικά. Εξάλλου, μας είχε ανάγκη για να υπάρξει το ίδιο ως οργανωμένο κράτος με δομές διοίκησης και λειτουργίας της διπλωματίας. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει εμείς ως Έλληνες να παύσουμε να υπερασπιζόμαστε την εναπομείνασα ελληνική γεωγραφία μας με κάθε τρόπο. Δεν διεκδικούμε τις ιστορικές πατρίδες μας αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε αμφισβήτηση της εναπομείνασας ελληνικής γεωγραφίας.

Εάν η Τουρκία θέτει θέμα ανατολικού Αιγαίου προφασιζόμενη ότι αυτό ήταν πάντοτε αναπόσπαστο τμήμα της Ανατολίας, αρνούμενη την ελληνικότητά του, θα πρέπει πλέον πολύ σοβαρά η ελληνική διπλωματία, η ελληνική εξωτερική πολιτική αλλά και σύσσωμος ο ελληνικός κόσμος να ενημερώσουν όλη την διεθνή κοινή γνώμη για την αλήθεια του πράγματος. Ότι δηλαδή, το ανατολικό Αιγαίο ήταν ανέκαθεν ελληνικό και κατοικείται ανέκαθεν, όπως και όλη η Ιωνία, από Έλληνες, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Επομένως δεν δόθηκε χαρισματικά ή ως δώρο στην Ελλάδα, επειδή αυτή στήριξε τους συμμάχους της στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά επειδή η Δωδεκάνησος ανήκει ιστορικά στους Έλληνες και σε κανέναν άλλο. Όλοι όσοι βρέθηκαν εδώ όπως και σε άλλα ελληνικά νησιά και τόπους ήσαν εισβολείς και κατακτητές.

Ακόμη, είναι πλέον ανάγκη και ωρίμασαν οι καιροί ώστε η Ελλάδα να διεκδικήσει κάθε ιστορικό της δικαίωμα όσον αφορά στα πολλαπλά ονόματα των Ελλήνων σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Ότι, δηλαδή, ο ίδιος ο λαός και η ίδια κοινωνία ανθρώπων ονομάζονται είτε ως Ρωμηοί (Ρουμ Ορτοντόξ, μας αποκαλούν οι Άραβες αλλά και οι Τούρκοι) είτε ως Ίωνες ή Γιουνάν, είτε ως Έλληνες, είτε ως Γραικοί (Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω, τραγούδησε σουβλιζόμενος ο Αθανάσιος Διάκος), είτε ως Βυζαντινοί, όπως σκόπιμα μας ονόμασε η νεότερη δυτική ιστοριογραφική επιστήμη και παράδοση.

Ο μύθος περί εθνογένεσης των Ελλήνων το 1821, λίγο πριν ή λίγο μετά, είναι η μεγαλύτερη πλαστογράφηση της νεότερης ιστορίας μας που δυστυχώς υιοθέτησαν και πολλοί Νεοέλληνες που αδυνατούν να αναγνωρίσουν την ουσία κάτω από την επιφάνεια.

Εάν ο Toynbee θα ονομάσει την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία «Οικουμενικό ελληνικό κράτος» και εάν η ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ζωντανή ιστορική πραγματικότητα επί χιλιετηρίδες στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, πώς είναι δυνατόν να διασπάται όλος αυτός ο διαχρονικός και οικουμενικός ελληνικός κόσμος σε επιμέρους και πλασματικές άλλες εθνότητες, με βάση την έντεχνη χρήση διαφορετικών ονομάτων που ιστορικά σήμαιναν πάντοτε τον ίδιο κόσμο και αυτό να είναι αποδεκτό από λογικούς ανθρώπου και απροκατάληπτους επιστήμονες;

Επομένως, για να λυτρωθεί η Τουρκία από τα εγκλήματά της και τις αμαρτίες της, όπως αναγνωρίζει και ο Toynbee, θα πρέπει να μετανοήσει ειλικρινώς, να δημιουργήσει τον νέο λευκό και ευρωπαϊκό εαυτό της και να απλώσει πραγματικά και όχι υποκριτικά «χείρα Φιλίας και κλάδο Ελαίας» προς όλους τους λαούς που έβλαψε μέχρι σήμερα, ζητώντας ειλικρινή συγγνώμη από τους απογόνους όλων των συστηματικά και μαζικά φονευθέντων με ποικίλους τρόπους και μεθοδεύσεις κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Και αυτοί δεν ήταν μεμονωμένα περιστατικά αλλά εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια άνθρωποι. Μόνον έτσι, θα καταστεί πραγματικό μέλος της πολιτισμένης ανθρώπινης κοινωνίας και πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα.

Τα όποια μεσαιωνικά καμώματα της Τουρκίας στην Θράκη, το Αιγαίο ή την Κύπρο, ή -λίγο πριν- στην Πόλη, την Ίμβρο και την Τένεδο, ίσως της προσέφεραν μεσοπρόθεσμα κάποια οφέλη αλλά μακροπρόθεσμα και μελλοντικά θα την βλάψουν ασφαλώς. Ο δρόμος της ειλικρινούς φιλίας, δημιουργικής και ειρηνικής συμβίωσης της Τουρκίας με τους γειτονικούς της λαούς, είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος για να πετύχει στο μέλλον ό,τι καλύτερο για τον λαό της και την πολιτεία της.

Εάν η Τουρκία θέλει να συμπεριληφθεί στους δημοκρατικούς λαούς, που σέβονται τον άνθρωπο, την δημοκρατία και την ειρήνη θα πρέπει να αποβάλει τον ασιατικό βαρβαρισμό της και να μετανοήσει για τα εγκλήματά της εναντίον άλλων λαών. Ναι μεν, μπορεί η Τουρκία να εορτάζει ως εθνική επέτειο τη νίκη της επί των Ελλήνων και του Έλληνα αυτοκράτορα των Ρωμαίων Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, αλλά θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από την Ελλάδα και τους Έλληνες Ρωμηούς για τον βάρβαρο σφαγιασμό και την λεηλασία των άμαχων κατοίκων της Κωνσταντινούπολης το 1453, καθώς και για τον αφανισμό των Ελλήνων (Ρωμηών) της Πόλης το 1955, της Ίμβρου και της Τενέδου αλλά και πρόσφατα των Κυπρίων αιχμαλώτων. Το υποτιθέμενο για την Τουρκία πρόβλημα του Αιγαίου καθώς και οιοδήποτε άλλο πρόβλημα θα πρέπει να επιλυθεί με βάση το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας και όχι με βάση το δίκαιο του ισχυρού. Όμοια και για την Κύπρο.

Ταυτόχρονα, η Τουρκία θα πρέπει να σεβαστεί τον εναπομείναντα ελληνισμό στις νήσους Ίμβρο και Τένεδο και να μην εμποδίζει την λειτουργία ιστορικών σχολών όπως αυτή της Χάλκης. Πολύ δε περισσότερο, να προχωρήσει γενναιότερα και να αποδώσει τις ελληνικές περιουσίες που δημεύθηκαν μετά τα γεγονότα της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Ακόμη, να επιτρέψει να επαναλειτουργήσει η εκκλησία της Αγίας Σοφίας ως τόπος προσευχής όλων των Ορθοδόξων λαών και να αποφασίσει για μια ειλικρινή ελληνοτουρκική φιλία.

Έτσι, θα ανοίξει μια νέα ιστορική περίοδο για την ίδια και θα αποκτήσει το πολυπόθητο και αληθινό, σύγχρονο και δημοκρατικό ευρωπαϊκό πρόσωπό της. Ταυτόχρονα, οι Έλληνες θα πρέπει να αποφασίσουν εάν θα ενδίδουν διαρκώς απέναντι στην τουρκική απειλή ή εάν θα υψώσουν το ανάστημά των και το δίκαιό των, καταγγέλλοντας στη διεθνή κοινότητα τον τουρκικό επεκτατισμό και την επανίδρυση του οθωμανικού αντιδημοκρατικού και αντι-ειρηνικού μεσαίωνα.

Εάν κάποιοι σκέπτονται να θυσιάσουν τη Θράκη, το Αιγαίο ή την Κύπρο, δηλαδή την Ελλάδα στα πλαίσια μιας ρεαλιστικής πολιτικής, τότε όλος ο Ελληνισμός και οι απανταχού Έλληνες μαζί με κάθε ευγενή και δημοκρατικό λαό σε ολόκληρη την ανθρωπότητα που σέβεται την παγκόσμια ειρήνη και την παγκόσμια ανθρωπιά, θα πρέπει να αντιδράσουν με κάθε τρόπο.

Δεν έχουμε άλλα περιθώρια, εάν θέλουμε η Ελλάδα να μείνει ελληνική και οι Έλληνες ελεύθεροι, εάν θέλουμε να λειτουργήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην περιοχή μας και να διευρυνθεί ομαλά.